Aleksiej Żełtow

Aleksiej Siergiejewicz Żełtow

(ros. Алексей Сергеевич Желтов, ur. 15 sierpnia?/28 sierpnia 1904 w Charkowie, zm. 29 października 1991 w Moskwie) – radziecki dowódca wojskowy, generał pułkownik, oraz Bohater Związku Radzieckiego (1945).

Życiorys

Był przedstawicielem rosyjskiej rodziny robotniczej. W wrześniu 1924 rozpoczął służbę w Armii Czerwonej. W 1927 ukończył moskiewską szkołę piechoty, a w 1937 akademię wojskową im. Frunzego oraz kursy wojskowo-polityczne w 1938. Od sierpnia 1927 dowodził plutonem; w latach 1930-1931 pełnił funkcję pomocnika dowódcy, a następnie dowódcy kompanii. Od 1929 był członkiem WKP(b), a od 1937 pracował jako partyjno-polityczny pracownik armii. Od lipca 1939 do sierpnia 1941 zasiadał w Radzie Wojennej Nadwołżańskiego Okręgu Wojskowego, a następnie Frontu Dalekowschodniego.

Od września 1941 brał udział w wojnie z Niemcami jako członek Rady Wojennej Frontu Karelskiego. W okresie od lipca do września 1942 był członkiem Rady Wojennej 63. Armii, a następnie Frontu Dońskiego. Od października 1942 do października 1943 działał w Frontu Południowo-Zachodniego, a potem aż do zakończenia wojny w 3. Frontu Ukraińskiego. Uczestniczył m.in. w obronie radzieckich terenów podbiegunowych oraz w walkach na Ukrainie, w Mołdawii, Rumunii, Bułgarii, Węgrzech, Jugosławii i Austrii.

Od lipca 1945 do lipca 1950 był członkiem Rady Wojennej Centralnej Grupy Wojsk oraz zastępcą Najwyższego Komisarza ZSRR w Komisji Sojuszniczej ds. Austrii. Od lipca 1950 do stycznia 1951 zasiadał w Radzie Wojennej Turkiestańskiego Okręgu Wojskowego, a następnie, od stycznia 1951 do kwietnia 1953, był szefem Głównego Zarządu Kadr Armii Radzieckiej. Od kwietnia 1953 do stycznia 1957 pełnił funkcję szefa Głównego Zarządu Politycznego Armii Radzieckiej oraz Floty Wojskowo-Morskiej. Następnie pracował w KC KPZR jako kierownik wydziału, a w latach 1959-1971 był szefem Akademii Wojskowo-Politycznej im. Lenina. Od grudnia 1971 do listopada 1987 pełnił rolę konsultanta Grupy Generalnych Inspektorów Ministerstwa Obrony ZSRR, a w latach 1971-1981 był zastępcą przewodniczącego, a 1981-1988 przewodniczącym Radzieckiego Komitetu Weteranów Wojny. W listopadzie 1987 zakończył swoją służbę wojskową. Był deputowanym do Rady Najwyższej ZSRR w 2. kadencji (1946-1950) oraz 4. i 5. kadencji (1954-1962), a także deputowanym do Rady Najwyższej Uzbeckiej SRR w 3. kadencji (1951-1954). Został pochowany na Cmentarzu Wwiedieńskim w Moskwie.