Aleksiej Żadow

Aleksiej Siemionowicz Żadow

Aleksiej Siemionowicz Żadow (ros. Алексей Семёнович Жадов, urodzony 17 marca?/30 marca 1901 roku we wsi Nikolskoje w obwodzie orłowskim, zmarły 10 listopada 1977 roku w Moskwie) był radzieckim dowódcą wojskowym podczas II wojny światowej, generałem armii oraz Bohaterem Związku Radzieckiego (1945). Pełnił funkcję pierwszego zastępcy inspektora naczelnego Ministerstwa Obrony ZSRR.

Życiorys

Urodził się w 1901 roku w obwodzie orłowskim. W wieku 18 lat dołączył do Armii Czerwonej. W 1921 roku stał się członkiem WKP(b). Do 1942 roku nosił nazwisko Żydow, które później zmienił na Żadow.

Ukończył m.in. Orłowskie Kursy Kawalerii oraz Akademię Wojskową im. Michała Frunzego. W trakcie wojny najpierw dowodził 4 Korpusem Powietrznodesantowym, a od 1942 roku 66 Armią, która następnie została przekształcona w 5 Gwardyjską Armię.

Brał udział w walkach pod Moskwą, Stalingradem oraz Kurskiem. W ostatniej fazie ofensywy operacji lwowsko-sandomierskiej brał udział w bitwie o Dębicę oraz na przyczółku sandomierskim. Podczas operacji wiślańsko-odrzańskiej dowodził wojskami zajmującymi północne obszary ziemi krakowskiej. Uczestniczył również w kampanii berlińskiej.

W latach 1946–1949 pełnił funkcję zastępcy głównodowodzącego Wojskami Lądowymi ds. przygotowania bojowego, w latach 1950–1952 był zastępcą naczelnika, a w latach 1952–1954 naczelnikiem Akademii Wojskowej im. Frunzego. W latach 1954–1955 był głównodowodzącym Centralnej Grupy Wojsk, a następnie zastępcą dowódcy Wojsk Lądowych ZSRR (do 1964 roku). Ostatecznie objął stanowisko pierwszego zastępcy inspektora naczelnego Ministerstwa Obrony ZSRR. Został pochowany na Cmentarzu Nowodziewiczym.

Odznaczenia

Otrzymał trzykrotnie Order Lenina, czterokrotnie Order Czerwonego Sztandaru, dwukrotnie Order Suworowa I klasy, Order Kutuzowa I klasy, Order Rewolucji Październikowej, Order Czerwonej Gwiazdy, Order Za Służbę Ojczyźnie w Siłach Zbrojnych ZSRR III klasy, a także Złotą Gwiazdę Bohatera Związku Radzieckiego (6 kwietnia 1945 roku). Posiadał również odznaczenia amerykańskie, polskie oraz czechosłowackie, w tym Czechosłowacki Wojskowy Order Lwa Białego „Za zwycięstwo” oraz Krzyż Wojenny Czechosłowacki 1939.