Aleksiej Aleksandrowicz von Lampe, w języku rosyjskim Алексей Александрович фон Лампе (ur. 1885, zm. 28 maja 1967 w Paryżu) – był rosyjskim wojskowym (generałem majorem), działaczem emigracyjnym oraz publicystą antykomunistycznym, który pełnił funkcję przewodniczącego Rosyjskiego Związku Ogólnowojskowego (ROWS) w okresie powojennym.
Życiorys
W 1902 roku ukończył 1. korpus kadetów. W 1904 roku odbył dwa kursy w nikołajewskiej szkole kawaleryjskiej w Petersburgu. Jako ochotnik wziął udział w wojnie rosyjsko-japońskiej w latach 1904–1905, pełniąc rolę młodszego oficera w 6. batalionie saperów, a później dowodząc kompanią saperów. Od 1908 roku był członkiem lejbgwardii w pułku siemionowskim. W 1913 roku ukończył nikołajewską akademię wojskową, po czym został przydzielony do sztabu generalnego armii rosyjskiej. Po wybuchu I wojny światowej trafił do sztabu XVIII Korpusu Armijnego, a następnie objął stanowisko generała-kwatermistrza w sztabie 8. Armii. Otrzymał m.in. Order Św. Włodzimierza IV klasy. Pod koniec 1917 roku przyłączył się do białych. Początkowo redagował w Charkowie pismo „Возрождение”, a później „Россия”, które zostało przemianowane na „Великая Россия”. Latem i jesienią 1918 roku przewodniczył w Charkowie komitetowi zajmującemu się werbunkiem oficerów do wojsk białych. Następnie przeszedł do służby wojskowej jako szef oddziału operacyjnego, a później generał-kwatermistrz w sztabie armii gen. Piotra N. Wrangla, działającej na Kaukazie. W 1920 roku realizował zadania specjalne gen. P.N. Wrangla za granicą. W 1921 roku awansował na stopień generała majora. Po emigracji pełnił rolę wojennego przedstawiciela ROWS na Węgrzech i w Danii. W 1923 roku objął stanowisko szefa oddziału ROWS w Niemczech, a w 1924 roku założył II Oddział ROWS w Berlinie. W tym czasie pracował jako statysta w filmach, a później pełnił funkcję konsultanta dla reżyserów tworzących filmy dotyczące Rosji, I wojny światowej i rosyjskiej wojny domowej. Był również redaktorem 7-tomowej publikacji zatytułowanej „Белое дело”. Napisał wiele prac o charakterze historyczno-wojskowym. W trakcie II wojny światowej wspierał Rosyjski Ruch Wyzwoleńczy gen. Andrieja A. Własowa. Został aresztowany przez Gestapo i osadzony w więzieniu za odmowę przyjęcia niemieckiego obywatelstwa oraz nakłanianie Rosjan do wstępowania do niemieckiej armii. Po uwolnieniu pod koniec wojny w styczniu 1945 roku wstąpił do Sił Zbrojnych Komitetu Wyzwolenia Narodów Rosji w randze generała majora rezerwy. Jednocześnie został przedstawicielem Międzynarodowego Czerwonego Krzyża w Niemczech, gdzie pomagał byłym rosyjskim kolaborantom uniknąć repatriacji do ZSRR. Od 1946 roku mieszkał w Paryżu. Został zastępcą przewodniczącego ROWS gen. Aleksieja P. Archangielskiego, a 27 stycznia 1957 roku objął tę funkcję. Zmarł 28 maja 1967 roku.
Linki zewnętrzne
