Aleksiej Pawłowicz Sokolski, po rosyjsku Алексей Павлович Сокольский (urodzony 3 listopada 1908 roku w Kanguszu, zmarły 27 grudnia 1969 roku w Mińsku) był radzieckim szachistą oraz teoretykiem szachowym.
Życiorys
Rozpoczął swoją karierę w latach 30. XX wieku, kiedy to w 1935 roku zakwalifikował się do mistrzostw Związku Radzieckiego. W 1937 roku stoczył mecz z Aleksandrem Iljinem-Żeniewskim, który zakończył się remisem 8½ – 8½. Sokolski odniósł również sukcesy w mistrzostwach Ukrainy, wygrywając je w latach 1947 i 1948. Jego ponowny udział w mistrzostwach Związku Radzieckiego miał miejsce w latach 1944, 1949 oraz 1954, gdzie zajmował odpowiednio dzielone VIII-X miejsce, XII miejsce oraz XIX miejsce. Był także pierwszym mistrzem ZSRR w szachach korespondencyjnych w latach 1948-1951. Jako teoretyk był znany przede wszystkim z analizy otwarcia Sokolskiego (1.b4), a także pełnił rolę sekundanta, trenera oraz przyjaciela Izaaka Bolesławskiego. W 1938 roku otrzymał tytuł Mistrza Sportu ZSRR.
Według retrospektywnego rankingu Chessmetrics najwyższą pozycję, XVIII miejsce na świecie, osiągnął w kwietniu 1945 roku, zdobywając 2639 punktów.
W latach 1970-1989 w Mińsku odbyło się kilkanaście turniejów szachowych poświęconych pamięci Aleksieja Sokolskiego.
Wybrane publikacje
- Современный шахматный дебют, Lwów, 1949
- Шахматная игра. (Краткое пособие), Mińsk, 1959
- Шахматный дебют. (Теория и практика), Mińsk, 1960
- Пешка в движении, Mińsk, 1962
- Дебют 1.b2 — b4 (Дебют Соколького), Mińsk, 1963
- Die Eröffnung 1.b2-b4, Das Schach-Archiv, Hamburg 1964
- Lehrbuch der Schacheröffnungen, Sportverlag, Berlin 1965
- Шахматная партия в её развитии, Mińsk, 1966
Przypisy
Bibliografia
W. Litmanowicz, J. Giżycki, „Szachy od A do Z”, tom II, Warszawa 1987, str. 1125-1126
