Aleksiej Siemionowicz Smirnow
Aleksiej Siemionowicz Smirnow (ros. Алексе́й Семёнович Смирно́в, urodzony 25 stycznia?/7 lutego 1917 w wsi Palcewo, w obwodzie twerskim, zmarły 7 sierpnia 1987 w Moskwie) był radzieckim lotnikiem wojskowym oraz dwukrotnym Bohaterem Związku Radzieckiego (1943 i 1945).
Życiorys
Smirnow przyszedł na świat w karelskiej rodzinie chłopskiej. Ukończył niepełną szkołę średnią, a następnie pracował jako ślusarz na kolei. W 1938 roku został powołany do Armii Czerwonej, gdzie ukończył wojskową szkołę pilotów w Odessie. W grudniu 1938 roku rozpoczął służbę jako lotnik w sekcji lotniczej Moskiewskiego, a później Leningradzkiego Okręgu Wojskowego. Uczestniczył w wojnie z Finlandią w latach 1939-1940, a w 1941 roku przystąpił do WKP(b). Od czerwca 1941 roku brał udział w wojnie z Niemcami jako dowódca klucza, a później zastępca dowódcy eskadry na Froncie Leningradzkim oraz Wołchowskim. Od czerwca do października 1942 roku działał na Froncie Woroneskim, a następnie od października 1942 do września 1943 na Froncie Północno-Zachodnim oraz Kalinińskim. Latał na myśliwcach I-153 i I-16.
W sierpniu 1943 roku objął stanowisko zastępcy dowódcy eskadry 28 gwardyjskiego pułku lotnictwa myśliwskiego, który wchodził w skład 5 Gwardyjskiej Dywizji Lotnictwa Myśliwskiego 11 Korpusu Lotnictwa Myśliwskiego 3 Armii Powietrznej. Walczył na 2 Froncie Nadbałtyckim, a od czerwca 1944 do stycznia 1945 na 1 Nadbałtyckim, a później na 3 Białoruskim. Do sierpnia 1943 roku wykonał 312 lotów bojowych i stoczył 39 walk powietrznych, w których zestrzelił 13 samolotów nieprzyjaciela. W sumie podczas wojny zrealizował 457 lotów bojowych, stoczył 72 walki powietrzne oraz zestrzelił 34 samoloty wroga osobiście i 1 w grupie, doznając dwóch ciężkich i jednej lekkiej rany. Po wojnie, w 1945 roku, dowodził pułkiem lotniczym. W latach 1947-1950 ukończył wyższe kursy taktyczne doskonalenia kadry oficerskiej w Lipiecku. W latach 1950-1954 pełnił funkcję starszego instruktora-lotnika w Siłach Wojskowo-Powietrznych Moskiewskiego Okręgu Wojskowego. W 1952 roku awansował na stopień pułkownika, a następnie zakończył służbę wojskową. Został pochowany na Cmentarzu Kuncewskim.
Odznaczenia
- Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego (dwukrotnie – 28 września 1943 i 23 lutego 1945)
- Order Lenina (dwukrotnie – 14 sierpnia 1942 i 29 września 1943)
- Order Czerwonego Sztandaru (pięciokrotnie, m.in. 3 grudnia 1941 i 3 maja 1942)
- Order Aleksandra Newskiego (11 października 1943)
- Order Wojny Ojczyźnianej I klasy (dwukrotnie – 15 maja 1945 i 11 marca 1985)
- Order Czerwonej Gwiazdy
- Medale.
