Aleksiej Aleksandrowicz Rybakow
Aleksiej Aleksandrowicz Rybakow (urodzony w 1901 roku w Tichonowej Pustyń k. Kaługi, zmarł w 1969 roku w obwodzie krymskim) był radzieckim funkcjonariuszem organów bezpieczeństwa oraz pułkownikiem NKWD, który odgrywał istotną rolę w zbrodni katyńskiej.
W 1914 roku ukończył szkołę parafialną, a następnie pracował jako wozak w tartaku. Potem był czeladnikiem u tokarza w zakładzie mechanicznym. Od marca do grudnia 1917 roku zajmował się pracą w gospodarstwie matki, a później został przewodniczącym sielsowietu. W okresie od lutego do maja 1920 roku służył w 29 Pułku Strzeleckim Armii Czerwonej w Kałudze, a następnie w 2 Rezerwowym Pułku Strzeleckim w Sierpuchowie. Od sierpnia 1920 roku był członkiem RKP(b). W grudniu 1920 roku wstąpił do Czeki. Pod koniec lat 30. pełnił funkcję szefa Oddziału Operacyjnego Głównego Zarządu Wojsk Konwojowych NKWD ZSRR w stopniu pułkownika, a w 1940 roku nadzorował wywożenie polskich jeńców do lasu katyńskiego. 26 października 1940 roku został wymieniony w rozkazie Ławrientija Berii, który dotyczył przyznania nagród funkcjonariuszom NKWD za „pomyślne wykonanie zadań specjalnych”. W 1941 roku objął obowiązki zastępcy szefa Oddziału Służby w Zarządzie Wojsk Konwojowych NKWD, a później został naczelnikiem III Oddziału I Głównego Zarządu Wojsk Wewnętrznych NKWD. Od 1942 roku był szefem Oddziału Lokalnej Obrony Przeciwlotniczej Uzbeckiej SRR, a w 1945 roku otrzymał podobne stanowisko w Zarządzie NKWD obwodu krymskiego. Po przejściu na emeryturę pełnił funkcję naczelnika wydziału kadr w przedsiębiorstwie handlu specjalnego w Symferopolu.
Odznaczenia
- Order Lenina (12 maja 1945)
- Order Czerwonego Sztandaru (15 stycznia 1945)
- Order Czerwonej Gwiazdy (28 października 1967)
Bibliografia
- Nikita Pietrow, Psy Stalina, Warszawa 2012.
- Nikita Pietrow, Poczet katów katyńskich, Warszawa 2015.
