Aleksiej Gieorgiewicz Rubaszkin
Aleksiej Gieorgiewicz Rubaszkin, po rosyjsku Алексей Георгиевич Рубашкин, urodził się 20 maja 1895 roku w stanicy Nowoczerkieskaja w Rosji, a zmarł 5 grudnia 1966 roku w Nowoczerkasku w ZSRR. Był rosyjskim wojskowym, posiadającym stopień generała majora, oraz pełnił funkcję oficera w Rosyjskim Korpusie Ochronnym, a następnie 1 Kozackiej Dywizji Kawalerii podczas II wojny światowej.
Rubaszkin ukończył doński korpus kadetów, a potem nikołajewską szkołę kawalerii. Brał udział w I wojnie światowej, służąc w lejbgwardii pułku atamańskiego. W końcu kwietnia 1918 roku wziął udział w antybolszewickim powstaniu Kozaków dońskich, a następnie dołączył do białych oddziałów kozackich. Od marca 1919 roku dowodził 51 pułkiem kawalerii Kozaków dońskich, a w kwietniu tego samego roku został zastępcą dowódcy 9 dywizji kawalerii Kozaków dońskich. Na koniec 1919 roku, w stopniu generała majora, objął dowództwo tej dywizji. Wiosną 1920 roku został dowódcą 4 pułku kawalerii Kozaków dońskich, a następnie 3 kaledino-nazarowskiego pułku. Został odznaczony orderem św. Mikołaja Cudotwórcy 2. klasy.
Po ewakuacji wojsk białych z Krymu na wyspę Limnos w listopadzie 1920 roku, Rubaszkin osiedlił się w Płowdiwie. Do końca lat 20. pełnił nominalną rolę dowódcy kadry oficerskiej 3 kaledino-nazarowskiego pułku. W 1933 roku uzyskał obywatelstwo bułgarskie i pracował jako komendant ochrony w fabryce tytoniowej. W trakcie II wojny światowej nawiązał współpracę z Niemcami. Na początku 1942 roku wstąpił do Rosyjskiego Korpusu Ochronnego, gdzie otrzymał stopień majora oraz został komendantem kompleksu magazynów wojskowych. W marcu tego roku brał udział w wyborach wojskowego atamana Wojska Dońskiego w okupowanym Belgradzie. Część źródeł sugeruje, że nawiązał kontakty z serbskim ruchem oporu, co zmusiło go do ucieczki do Bułgarii w listopadzie 1942 roku.
Prawdopodobnie w 1943 roku wstąpił do 1 Kozackiej Dywizji Kawalerii, która walczyła przeciw jugosłowiańskim partyzantom komunistycznym. 16 września 1944 roku został aresztowany przez bułgarskich partyzantów i przekazany funkcjonariuszom Smiersz. Został umieszczony w sztabie Smiersza przy 37 Armii w Starej Zagorze, a następnie wysłany do ZSRR. Po procesie w maju 1946 roku został skazany na 10 lat robót w łagrze, gdzie przebywał w okręgu irkuckim. W 1953 roku został zwolniony i skierowany na przymusowe osiedlenie do krasnodarskiego kraju. 22 maja 1956 roku odwiedził swoje siostry w Nowoczerkasku, gdzie podjął pracę w zakładach budowy wagonów.
Linki zewnętrzne
Biografia gen. Aleksieja G. Rubaszkina (ros.)
