Aleksiej Nikołajewicz Prochorow (ros. Алексей Николаевич Прохоров, ur. 19 stycznia 1923 roku we wsi Rożdiestwienskoje w obwodzie woroneskim, zm. 27 maja 2002 roku w Moskwie) był radzieckim generałem majorem lotnictwa oraz dwukrotnym Bohaterem Związku Radzieckiego (1945).
Życiorys
Prochorow ukończył szkołę średnią w Borisoglebsku, a w 1940 roku aeroklub w tej samej miejscowości. Od 1940 roku służył w Armii Czerwonej, a w 1942 roku ukończył wojskową szkołę lotniczą w Bałaszowie. Od marca 1943 roku, jako pilot w 15 gwardyjskim lotniczym pułku szturmowym, brał udział w wojnie z Niemcami na Froncie Leningradzkim, a od października 1944 roku na 3 Białoruskim. Uczestniczył w obronie Leningradu oraz w operacjach leningradzko-nowogrodzkiej, białoruskiej, nadbałtyckiej i wschodniopruskiej. W lipcu 1944 roku awansował na dowódcę klucza, w listopadzie 1944 roku został zastępcą dowódcy, a w lutym 1945 roku dowódcą eskadry. Podczas wojny, według oficjalnych danych, wykonał 238 lotów bojowych samolotem Ił-2, niszcząc 5 samolotów przeciwnika na ziemi, 15 czołgów, 96 samochodów, 48 wagonów kolejowych, 2 lokomotywy, 4 składy zapasów oraz wiele broni i sprzętu wroga. W trakcie walk został zestrzelony dwukrotnie, ale nie odniósł obrażeń. W 1950 roku ukończył Akademię Wojskowo-Powietrzną, a w latach 1950-1956 dowodził pułkiem lotniczym. Następnie służył w centrum Sił Wojskowo-Powietrznych w Woroneżu, a w 1968 roku został wykładowcą w Akademii Wojskowej im. Frunzego. W latach 1975-1979 pełnił funkcję zastępcy naczelnika wojskowej lotniczej szkoły inżynieryjnej w Irkucku (awansując w 1976 roku do stopnia generała majora lotnictwa). Później ponownie został wykładowcą w Akademii Wojskowej im. Frunzego, a w latach 1987-1988 kierował wydziałem w Służbie Bezpieczeństwa Lotów Sił Wojskowo-Powietrznych ZSRR. W 1988 roku zakończył służbę wojskową. Na jego cześć nazwano szkołę średnią w Poworino oraz ulicę w jego rodzinnej wsi.
Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego (dwukrotnie – 19 kwietnia 1945 i 29 czerwca 1945)
Order Lenina (19 kwietnia 1945)
Order Czerwonego Sztandaru (trzykrotnie – 27 stycznia 1944, 21 czerwca 1944 i 29 listopada 1944)
Order Aleksandra Newskiego (28 marca 1945)
Order Wojny Ojczyźnianej I klasy (dwukrotnie – 12 września 1944 i 11 marca 1985)
Order Czerwonej Gwiazdy (dwukrotnie – 23 lipca 1943 i 1956)
Order „Za służbę Ojczyźnie w Siłach Zbrojnych ZSRR” III klasy (1975)
I medale.
Bibliografia
