Aleksiej Mironowicz Pietrow
Ros. Алексей Миронович Петров (ur. 23 lutego?/8 marca 1902 w Romadanie, rejon aleksiejewski; zm. 15 maja 1993) – radziecki generał major wojsk inżynieryjnych.
Życiorys
Od lutego 1920 roku był żołnierzem Armii Czerwonej, uczestnicząc w wojnie z Polską. W 1920 roku wstąpił do Rosyjskiej Komunistycznej Partii (bolszewików). W latach 1920-1924 kształcił się w Wojskowej Inżynieryjnej Szkole Dowódczej w Moskwie. W 1925 roku objął stanowisko dowódcy kompanii. W 1929 roku ukończył politechnikę w Nowoczerkasku, uzyskując dyplom inżyniera geodezji, a w latach 1929-1934 studiował w Wojenno-Inżynieryjnej Akademii w Moskwie, gdzie w 1938 roku został wykładowcą. Następnie piastował funkcję szefa wydziału w sztabie Generalnym Armii Czerwonej. Od 1942 roku dowodził grupą geodezyjną.
W okresie 1942–1945 walczył z Niemcami na froncie woroneskim i froncie ukraińskim. W 1945 roku objął stanowisko szefa oddziału w Wojskowym Urzędzie Topograficznym w Sztabie Generalnym Armii Czerwonej. W 1950 roku ukończył studia w Akademii Wojskowej im. Woroszyłowa w Moskwie. W stopniu pułkownika został skierowany do ludowego Wojska Polskiego w grudniu 1950 roku, gdzie pełnił funkcję szefa Wojskowego Instytutu Topograficznego. Od czerwca 1954 roku awansował na generała, a w listopadzie 1956 roku powrócił do ZSRR.
Był żonaty z Niną Wasilijewną Bykadorową i miał córkę oraz syna.
Odznaczenia
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1956)
- Złoty Krzyż Zasługi (1954)
- Brązowy Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” (1956)
- Order Lenina (1945)
- Order Czerwonego Sztandaru (dwukrotnie)
- Order Czerwonej Gwiazdy
- Order Wojny Ojczyźnianej I stopnia (dwukrotnie)
Przypisy
Bibliografia
- Henryk P. Kosk, Generalicja polska t. II, Pruszków 2001
- Janusz Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943–1990, tom III: M–S, Toruń 2010, s. 166–167 (z fotografią)
- http://www.polkmoskva.ru/people/1069977/ (ros.)
