Aleksiej Pawłowicz Panfiłow
Aleksiej Pawłowicz Panfiłow (ros. Алексей Павлович Панфилов; urodzony 5 maja?/17 maja 1898 w Kazaniu, zmarł 18 maja 1966 w Moskwie) był generałem porucznikiem wojsk pancernych Armii Radzieckiej.
Życiorys
Wstąpił do Armii Czerwonej oraz do partii komunistycznej w 1918 roku. Brał udział w wojnie domowej w Rosji na froncie wschodnim. W 1937 roku ukończył Wojskową Akademię Mechanizacji i Motoryzacji Armii im. Stalina.
Jako pułkownik dowodził 2 Brygadą Zmechanizowaną w zwycięskiej kampanii latem 1938 roku przeciwko Japończykom nad jeziorem Chasan (patrz: Walki nad jeziorem Chasan). W 1939 roku objął stanowisko zastępcy szefa zarządu wojsk pancernych Armii Czerwonej.
W latach 1940–1941 pełnił funkcję zastępcy szefa Zarządu Wywiadu Sztabu Generalnego Armii Czerwonej, a w latach 1941–1942 był jego szefem. 16 lutego 1942 roku, na mocy rozkazu Ludowego Komisarza Obrony ZSRR, Zarząd został przekształcony w Główny Zarząd Wywiadowczy Sztabu Generalnego.
Od października 1941 roku do sierpnia 1942 roku był zastępcą szefa Sztabu Generalnego oraz pełnomocnikiem do spraw formowania Armii Polskiej w ZSRR.
Pod koniec sierpnia 1942 roku, w związku z wyjściem Armii Andersa z ZSRR, został oddelegowany na front. Służył jako zastępca dowódcy 3 Armii Pancernej i 5 Armii Pancernej, a następnie dowodził 6 Gwardyjskim Korpusem Pancernym oraz 10 Korpusem Pancernym (październik 1943 – kwiecień 1944). 11 marca 1944 roku awansowano go na generała porucznika. Od sierpnia 1944 roku do maja 1945 roku pełnił funkcję dowódcy 3 Gwardyjskiego Korpusu Pancernym. Za swoje działania w rejonie Trójmiasta, w tym za zniszczenie resztek niemieckiej 2 Armii między Gdynią a Gdańskiem, został uhonorowany 29 maja 1945 roku tytułem Bohatera Związku Radzieckiego.
Po II wojnie światowej dowodził 3 Dywizją Pancerną. W 1954 roku ukończył wyższy kurs przy Akademii Sztabu Generalnego. Został kierownikiem zakładu w Akademii Wojsk Pancernych oraz starszym wykładowcą w Akademii Sztabu Generalnego. W 1959 roku przeszedł do rezerwy. Zmarł 18 maja 1966 roku.
Nagrody i odznaczenia
- Order Lenina (dwukrotnie, 21 lutego 1945 i 29 maja 1945)
- Order Czerwonego Sztandaru (pięciokrotnie, 25 października 1938, 22 lutego 1940, 4 stycznia 1943 i 3 listopada 1944)
- Order Suworowa I klasy (10 kwietnia 1945)
- Order Suworowa II klasy (10 stycznia 1944)
- Medal „Za Odwagę” (17 listopada 1939)
- Medal jubileuszowy „XX lat Robotniczo-Chłopskiej Armii Czerwonej”
- Medal „Za obronę Moskwy” (4 kwietnia 1945)
- Medal „Za zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945”
- Krzyż Wojenny Czechosłowacki 1939 (Czechosłowacja)
- Dukielski Medal Pamiątkowy (Czechosłowacja)
