Aleksiej Maksimowicz Nikitin
Aleksiej Maksimowicz Nikitin (ros. Алексе́й Макси́мович Ники́тин, ur. 12 lutego 1876 w Niżnym Nowogrodzie, zm. 14 kwietnia 1939) był rosyjskim prawnikiem oraz politykiem. Pełnił funkcje ministra poczt i telegrafów oraz ministra spraw wewnętrznych w Republice Rosyjskiej w 1917 roku.
Życiorys
Ukończył studia na Wydziale Prawnym Uniwersytetu Moskiewskiego. W 1899 roku przystąpił do SDPRR, a po rozłamie w partii stał się mienszewikiem. W 1917 roku był przewodniczącym Moskiewskiego Komitetu Wojskowo-Rewolucyjnego. Od 13 do 18 marca 1917 pełnił funkcję przewodniczącego Komitetu Wykonawczego Moskiewskiej Rady Miejskiej (deputatów robotniczych). Od 18 marca do 24 kwietnia 1917 był naczelnikiem milicji w Moskwie, a następnie od 24 kwietnia 1917 członkiem Prezydium Komitetu Wykonawczego Rady Miejskiej Moskwy. Od 8 lipca 1917 był zastępcą przewodniczącego Moskiewskiej Dumy Miejskiej, a od 6 sierpnia do 8 listopada 1917 pełnił funkcję ministra poczt i telegrafów Republiki Rosyjskiej.
Od 14 września 1917 roku był członkiem Dyrektorii, a od 8 października do 8 listopada 1917 zajmował stanowisko ministra spraw wewnętrznych. Od 18 października 1917 roku był także członkiem Obrad Specjalnych ds. Oswobodzenia Piotrogrodu. 8 listopada 1917 został aresztowany przez bolszewików po tym, jak zajęli Pałac Zimowy, i przebywał w areszcie przez cztery dni.
2 grudnia 1917 roku został ponownie aresztowany i umieszczony pod nadzorem Komitetu Wykonawczego Rady Kronsztadzkiej. Po zwolnieniu, od stycznia 1918 do maja 1920 mieszkał w Rostowie nad Donem. W maju 1920 roku został ponownie aresztowany i skazany na śmierć, jednak wyrok zamieniono na 15 lat pozbawienia wolności. W 1921 roku został ułaskawiony. Po powrocie do Moskwy został aresztowany 11 sierpnia 1930 roku, a 13 grudnia 1930 roku zwolniony. Jednak 14 marca 1938 roku ponownie trafił do aresztu, a 14 kwietnia 1939 roku skazano go na śmierć przez Kolegium Wojskowe Sądu Najwyższego ZSRR „za przynależność do kontrrewolucyjnej organizacji terrorystycznej”, a następnie stracono. 23 maja 1991 roku został pośmiertnie zrehabilitowany.
Bibliografia
- Przewodnik po historii Partii Komunistycznej i ZSRR (ros.)
- http://www.sakharov-center.ru/asfcd/martirolog/?t=page&id=11615 (ros.)
