Aleksiej Aleksiejewicz Nasiedkin
(ros. Алексей Алексеевич Наседкин, ur. 6 lutego?/18 lutego 1897 we wsi Maurino w guberni jarosławskiej, zm. 26 stycznia 1940 w Moskwie) – funkcjonariusz radzieckich służb specjalnych, ludowy komisarz spraw wewnętrznych Białoruskiej SRR w 1938 roku.
Życiorys
Po zakończeniu 4 klas szkoły miejskiej pracował jako elektromonter w fabryce. W 1918 roku wstąpił do Armii Czerwonej oraz do RKP(b). W 1919 roku ukończył kursy dla czerwonych dowódców w Tambowie, pełnił rolę żołnierza w oddziałach specjalnego przeznaczenia, a następnie dowodził oddziałem karabinów maszynowych. Brał udział w tłumieniu antykomunistycznych powstań chłopskich, w tym powstania tambowskiego. W 1923 roku ukończył Instytut Gospodarki Ludowej, a następnie został kierownikiem pułkowej szkoły karabinów maszynowych. Potem podjął pracę w partii jako sekretarz komórki partyjnej Komisji Planowania Państwowego (Gosplanu). W latach 1924-1926 był sekretarzem komitetu fabrycznego, a w latach 1926-1927 sekretarzem odpowiedzialnym rejonowego komitetu partyjnego w Moskwie.
Od czerwca 1927 roku pracował jako funkcjonariusz Zarządu Ekonomicznego OGPU, a od sierpnia 1934 roku pełnił funkcję szefa Wydziału Ekonomicznego Zarządu Bezpieczeństwa Państwowego (UGB) Zarządu NKWD ZSRR w Kraju Środkowowołżańskim (dzisiejszy obwód samarski). Od czerwca 1935 roku był zastępcą szefa Wydziału Ekonomicznego UGB NKWD ZSRR w obwodzie moskiewskim, a od listopada 1936 roku zastępcą szefa, a od września 1937 roku szefem Wydziału 3 (Kontrwywiadowczego) UGB NKWD obwodu moskiewskiego. 26 grudnia 1935 roku został mianowany starszym porucznikiem, a 16 kwietnia 1937 roku uzyskał stopień kapitana bezpieczeństwa państwowego. Od października 1937 roku zajmował stanowisko szefa Zarządu NKWD obwodu smoleńskiego, a od 22 maja do 16 grudnia 1938 roku był ludowym komisarzem spraw wewnętrznych Białoruskiej SRR. 20 maja 1938 roku uzyskał tytuł majora bezpieczeństwa państwowego. Uczestniczył w przeprowadzaniu masowych represji oraz w fabrykowaniu dowodów w śledztwach, a także odpowiadał za stosowanie tortur podczas przesłuchań. Był deputowanym do Rady Najwyższej ZSRR 1 kadencji.
16 grudnia 1938 roku został aresztowany, a 15 stycznia 1940 roku skazany na śmierć przez Kolegium Wojskowe Sądu Najwyższego ZSRR i następnie rozstrzelany.
Odznaczenia
- Order Czerwonej Gwiazdy (11 lipca 1937)
- Medal jubileuszowy „XX lat Robotniczo-Chłopskiej Armii Czerwonej” (22 lutego 1938)
- Odznaka „Honorowy Funkcjonariusz Czeki/OGPU (XV)” (20 grudnia 1932)
