Aleksiej Nikołajewicz Małajew (ros. Алексей Николаевич Малаев; urodziny 30 lipca?/11 sierpnia 1865, zgon 14 maja?/27 maja 1902 w Siedlcach) był działaczem państwowym w Imperium Rosyjskim, pełniącym funkcję wicegubernatora w guberni siedleckiej oraz lubelskiej.
Życiorys
Aleksiej Nikołajewicz Małajew przyszedł na świat 30 lipca 1865 roku, pochodził z prawosławnej szlachty dziedzicznej z guberni chersońskiej.
Ukończył Pietrowski Korpus Kadetów w Połtawie, a następnie 28 sierpnia 1883 roku, jako wojskowy, wstąpił do Nikołajewskiej Szkoły Kawalerii. W tej instytucji przeszedł przez kolejne stopnie wojskowe: uzyskał tytuł szeregowego junkra 18 września 1883 roku, a następnie awansował na podoficera 15 sierpnia 1884 roku oraz na korneta 7 sierpnia 1885 roku. Ostatni awans związany był z zakończeniem nauki i przydziałem do 32 Czugujewskiego Pułku Dragonów. Służył tam do 14 stycznia 1890 roku, z dwuletnią przerwą na kurs jazdy w Kawaleryjskiej Szkole Oficerskiej (od 3 września 1886 do 25 sierpnia 1888). W czasie służby osiągnął stopień porucznika (XII ranga wojskowa), co miało miejsce 5 lutego 1889 roku.
Od 20 stycznia 1890 do 12 marca 1899 roku Małajew pełnił różne funkcje w Kancelarii Generał-Gubernatora Warszawskiego. Rozpoczął pracę jako pomocnik referenta w randze sekretarza kolegialnego (X ranga cywilna, nadana 9 stycznia), a 1 listopada 1892 roku uzyskał tytuł urzędnika do specjalnych poruczeń VI klasy przy generał-gubernatorze. Od 12 czerwca 1895 roku pracował jako urzędnik do specjalnych poruczeń V klasy, a formalny awans otrzymał 24 stycznia 1899 roku. W tym okresie trzykrotnie awansował w tabeli rang: 4 maja 1892 roku został mianowany radcą tytularnym (IX ranga cywilna), 16 marca 1895 roku awansował na asesora kolegialnego (VIII ranga cywilna), a 11 listopada 1898 roku został radcą nadwornym (VII ranga cywilna). Jednym z jego pierwszych zadań była praca w komisji odpowiedzialnej za finanse Warszawskich Teatrów Rządowych, gdzie pełnił funkcję referenta od 28 maja 1892 roku. Brał również udział w tajnym śledztwie (od 10 września 1893 roku) oraz w spisie powszechnym z 1897 roku (od 14 stycznia). Nadzorował także drukarnię podległą Kancelarii od 3 stycznia 1898 roku. Większość jego działalności w tym czasie skupiła się na budownictwie cerkiewnym. Nadzorował prace budowlane w guberniach lubelskiej, łomżyńskiej, siedleckiej i suwalskiej (od 22 grudnia 1892 do 20 maja 1894), a od lipca 1897 roku był zastępcą przewodniczącego komisji zajmującej się remontem cerkwi pod wezwaniem Zaśnięcia Najświętszej Marii Panny w Warszawie. Najważniejszym projektem, którym się zajmował, była budowa soboru św. Aleksandra Newskiego w stolicy generał-gubernatorstwa; w komitecie zasiadał od 6 listopada 1893 roku, najpierw jako pomocnik referenta, a od 13 października 1895 roku jako referent. Jego delegacje do Petersburga (14 kwietnia 1896), guberni czernihowskiej (5 lutego 1897) oraz do obu stolic imperium (28 maja, 5 lipca i 10 grudnia 1898 roku) były związane z budową tej świątyni. Temat budowy świątyni zajmował go nawet po opuszczeniu Warszawy, gdy 13 maja 1899 roku został członkiem komitetu budowlanego.
Mimo braku wymaganej V rangi, 12 marca 1899 roku został mianowany wicegubernatorem guberni siedleckiej, zastępując Nikołaja Suchotina. 1 stycznia 1901 roku, za wyróżniającą się służbę, awansował na radcę kolegialnego (VI ranga cywilna). Po trzech tygodniach, 22 stycznia, został przeniesiony do guberni lubelskiej, gdzie zastąpił Michaiła Siewasianowa. W Siedlcach jego miejsce zajął Konstantin Stiefanowicz.
Aleksiej Nikołajewicz Małajew zmarł na gruźlicę płucną 14 maja 1902 roku w Siedlcach, wracając z podróży zagranicznej. Po jego śmierci na stanowisku wicegubernatora ponownie zajął miejsce Konstantin Stiefanowicz. Jego dwudziestosześcioletnia wdowa otrzymała roczną emeryturę w wysokości 1400 rubli.
Odznaczenia
Aleksiej Nikołajewicz był odznaczony następującymi orderami:
Order Świętego Stanisława:
- III klasa – 21 czerwca 1891 roku,
- II klasa – 6 grudnia 1897 roku.
Order Świętej Anny:
- III klasa – 30 sierpnia 1894 roku.
Medale:
- Srebrny Medal dla Upamiętnienia Panowania Aleksandra III – 26 lutego 1896 roku,
- Ciemnobrązowy Medal za spis powszechny 1897 roku – 1897 rok.
Dodatkowo Małajew otrzymywał dodatek do pensji za służbę w Królestwie Polskim: piętnaście procent po pięciu latach (od 18 marca 1895 roku) i kolejne piętnaście procent po dziesięciu latach (od 20 stycznia 1900 roku).
Rodzina
Bratem Aleksieja był Michaił Małajew, gubernator chersoński w latach 1905–1908.
Ożenił się w 1900 roku z Aleksandrą Jewgienijewną Subbotkiną (ur. 10 października 1875, zm. po 1915), córką Jewgienija Subbotkina, który w chwili ich ślubu był gubernatorem siedleckim oraz bezpośrednim przełożonym Aleksieja. Para doczekała się syna Nikołaja, urodzonego 27 października 1901 roku.
Uwagi
Przypisy
Bibliografia
Artur A. Górak, Jan J. Kozłowski, Krzysztof K. Latawiec, Słownik biograficzny gubernatorów i wicegubernatorów w Królestwie Polskim (1867–1918), Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, 2015, ISBN 978-83-7784-553-0 (pol.).
