Aleksiej Kiriłłowicz Kortunow (ros. Алексе́й Кири́ллович Кортуно́в, ur. 15 marca?/28 marca 1907 w Nowoczerkasku, zm. 18 listopada 1973 w Moskwie) był radzieckim politykiem oraz wojskowym, który otrzymał tytuł Bohatera Związku Radzieckiego w 1945 roku.
Życiorys
W 1931 roku ukończył Północno-Kaukaski Instytut Gospodarki Wodnej i Melioracji, a w 1933 roku zakończył aspiranturę w Wszechzwiązkowym Instytucie Naukowo-Badawczym Hydrotechniki i Melioracji w Moskwie. Następnie pracował przy budowie kombinatu metalurgicznego Azowstal w Mariupolu. W 1938 roku wstąpił do Armii Czerwonej, a w 1939 roku do WKP(b), gdzie pełnił rolę szefa budowy kompleksów lotniskowych. W 1941 roku uczestniczył w kursach wojskowo-inżynieryjnych. Od 1942 roku walczył na froncie, zajmując stanowisko szefa służby inżynieryjnej w 134 Dywizji Piechoty. W marcu 1943 roku został dowódcą pułku, a w 1944 roku brał udział w operacji białoruskiej jako dowódca 629 pułku piechoty 134 Dywizji Piechoty 69 Armii 1 Frontu Białoruskiego. W nocy z 28 na 29 lipca 1944 roku uczestniczył w forsowaniu Wisły i wyróżnił się w walkach o Puławy. Od lipca 1945 do września 1948 roku był szefem wydziału wojskowego Radzieckiej Administracji Wojskowej Turyngii w stopniu pułkownika, a następnie przeszedł do rezerwy.
Po odejściu z wojska, w latach 1948-1950 pełnił funkcję szefa Tujmazińskiego Terytorialno-Budowlanego Zarządu Głównieftegazstroja przy Radzie Ministrów ZSRR. W latach 1950-1953 był zastępcą ministra przemysłu naftowego ZSRR, a w latach 1953-1954 szefem Głównego Zarządu ds. Budownictwa we Wschodnich Rejonach. W latach 1954-1955 kierował Głównym Zarządem Budownictwa Naftowo-Przemysłowego Ministerstwa Przemysłu Naftowego ZSRR, a od lutego do maja 1955 roku był zastępcą ministra budowy przedsiębiorstw przemysłu naftowego ZSRR.
Od maja 1955 do maja 1957 roku pełnił rolę ministra budowy przedsiębiorstw przemysłu naftowego ZSRR, a od marca 1963 do października 1965 roku przewodniczył Państwowemu Zarządowi Przemysłu Gazowego przy Radzie Ministrów ZSRR. W latach 1965-1972 był ministrem przemysłu gazowego ZSRR, a od września 1972 do końca życia pełnił funkcję ministra budowy przedsiębiorstw przemysłu naftowego i gazowego ZSRR. Od 31 października 1961 do momentu śmierci był zastępcą członka KC KPZR. Był także deputowanym do Rady Najwyższej ZSRR w kadencjach 6-8 (1962-1973). Pochowano go na Cmentarzu Nowodziewiczym. Na budynku w Moskwie, w którym mieszkał, umieszczono tablicę pamiątkową.
Odznaczenia
- Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego (24 marca 1945)
- Order Lenina (czterokrotnie: 24 marca 1945, 2 kwietnia 1957, 1 lipca 1966 i 25 sierpnia 1971)
- Order Czerwonego Sztandaru (dwukrotnie: 19 marca 1943 i 21 maja 1945)
- Order Suworowa III klasy (25 sierpnia 1944)
- Order Aleksandra Newskiego (13 października 1943)
- Order Pracy (Czechosłowacka Republika Socjalistyczna, 26 czerwca 1967)
- I medale.
