Aleksiej Kisielow (polityk)

Aleksiej Siemionowicz Kisielow

Aleksiej Siemionowicz Kisielow (ros. Алексей Семёнович Киселёв), urodzony w 1879 roku we wsi Awdiotino w guberni włodzimierskiej, zmarł 30 października 1937 roku w Moskwie. Był rosyjskim socjaldemokratą oraz komunistą, pełniącym funkcję zastępcy członka Komitetu Centralnego Wszechzwiazkowej Partii Komunistycznej (bolszewików) (WKP(b)) od 1925 do 1934 roku, a także członka Centralnej Komisji Rewizyjnej WKP(b) w latach 1934-1937. Kisielow był także wysokim urzędnikiem państwowym w RFSRR i ZSRR.

W 1898 roku dołączył do SDPRR, a po rozłamie w partii związał się z frakcją bolszewików, wielokrotnie aresztowany. Od lipca 1914 roku był członkiem KC SDPRR(b), a w tym samym roku został aresztowany i zesłany na Syberię, z której udało mu się uciec. W 1917 roku był członkiem Iwanowskiego Komitetu SDPRR(b) oraz przewodniczącym Rady Miejskiej w Iwanowie-Wozniesieńsku. Pełnił funkcję zastępcy członka KC SDPRR(b) od 16 sierpnia 1917 do 18 marca 1919, a także był członkiem Prezydium Najwyższej Rady Gospodarki Narodowej RFSRR. W 1918 roku kierował Wydziałem Politycznym Orenburskiej Grupy Wojsk, a od lutego 1919 roku zasiadał w Specjalnej Komisji WCIK oraz Radzie Komisarzy Ludowych RFSRR ds. Turkiestanu. Od 16 marca 1921 do 17 kwietnia 1923 roku był zastępcą członka KC RKP(b), a od 24 maja 1921 do 1923 roku przewodniczył Małej Radzie Komisarzy Ludowych RFSRR. Następnie, od 25 kwietnia 1923 do 18 grudnia 1925 roku, był członkiem Centralnej Komisji Kontroli RKP(b) oraz Prezydium tej komisji.

Od 7 lipca 1923 do 2 lutego 1924 roku pełnił funkcję komisarza ludowego inspekcji robotniczo-chłopskiej RFSRR, a równocześnie w latach 1923-1924 był zastępcą ludowego komisarza inspekcji robotniczo-chłopskiej ZSRR. Od 2 lutego 1924 do 1937 roku był sekretarzem WCIK, a od 31 grudnia 1925 do 26 stycznia 1934 roku zastępcą członka KC WKP(b). Od 10 lutego 1934 do 20 sierpnia 1937 roku zasiadał w Centralnej Komisji Rewizyjnej WKP(b).

W trakcie „wielkiej czystki” 20 sierpnia 1937 roku został aresztowany przez NKWD. 29 października 1937 roku Kolegium Wojskowe Sądu Najwyższego ZSRR skazało go na karę śmierci z powodu „uczestnictwa w antysowieckiej organizacji terrorystycznej”. Został stracony następnego dnia. Po śmierci skremowany w krematorium na Cmentarzu Dońskim, a jego prochy zostały pochowane anonimowo (obecnie jest to mogiła zbiorowa nr 1 na Nowym Cmentarzu Dońskim).

4 kwietnia 1956 roku został zrehabilitowany postanowieniem Kolegium Wojskowego SN ZSRR.

Bibliografia, linki

Przeczytaj u przyjaciół: