Aleksiej Kaledin

Aleksiej Maksymowicz Kaledin

ros. Алексей Максимович Каледин (ur. 12 października?/24 października 1861 w folwarku Kaledina, stanica Ust’ Halepska; zm. 29 stycznia?/11 lutego 1918 w Nowoczerkasku) – generał kawalerii Armii Imperium Rosyjskiego.

Życiorys

Pochodził z rodziny kozackiej. W 1882 roku ukończył Michajłowską Akademię Artylerii w Petersburgu, a w 1889 Nikołajewską Akademię Sztabu Generalnego.

Podczas I wojny światowej dowodził 12 Korpusem Armijnym, a od maja 1916 do maja 1917 8 Armią na Froncie Południowo-Zachodnim. W czerwcu 1917 roku został atamanem kozackiego Wojska Dońskiego, wybranym na zjeździe starszyzny kozackiej. W sierpniu 1917 roku zaprezentował program mający na celu zdławienie rewolucji. W listopadzie 1917 roku w demokratycznych wyborach do Konstytuanty został wybrany deputowanym z okręgu Kozaków dońskich. Był przywódcą kontrrewolucji Kozaków nad Donem w latach 1917–1918, uczestnicząc w wojnie domowej w Rosji.

W czasie rewolucji październikowej 1917 roku prowadził walki zbrojne przeciwko oddziałom czerwonych (nazywane tzw. Kaledowszczina). Po klęsce w starciach z bolszewikami złożył swoje pełnomocnictwa i popełnił samobójstwo, strzelając sobie w serce. Otrzymał liczne odznaczenia, w tym Order Orła Białego, Order Świętego Jerzego III i IV klasy, Order Świętego Włodzimierza II i III klasy, Order Świętej Anny I i III klasy, Order Świętego Stanisława I, II i III klasy oraz Złotą Szablę Za Waleczność.