Aleksiej Gorieglad

Aleksiej Adamowicz Gorieglad

Aleksiej Adamowicz Gorieglad (ros. Алексей Адамович Горегляд, ur. 17 marca?/30 marca 1905 w guberni pskowskiej, zm. 30 marca 1986 w Moskwie) był radzieckim działaczem państwowym oraz ministrem przemysłu stoczniowego ZSRR w latach 1946–1950. Otrzymał tytuł Bohatera Pracy Socjalistycznej w 1945 roku.

Życiorys

W 1924 roku ukończył technikum komunikacyjne w Wielkich Łukach, a następnie rozpoczął pracę jako pomocnik maszynisty. Potem zajmował się ślusarstwem, a także pełnił funkcje brygadzisty i majstra w fabryce im. Marksa w Wielkich Łukach. Od listopada 1927 do września 1928 służył w Armii Czerwonej, a po zakończeniu służby pracował jako inżynier kolejowy. W 1930 roku wstąpił do WKP(b), a w maju tego samego roku został członkiem biura Centralnego Komitetu Związku Zawodowego Przemysłu Traktorowego, Lotniczego i Samochodowego ZSRR. W kwietniu 1935 roku został kontrolerem w Komisji Kontroli Partyjnej przy KC WKP(b), a w 1936 roku ukończył wieczorowo Moskiewską Wyższą Szkołę Techniczną im. Baumana.

Od września 1938 do września 1939 pełnił funkcję szefa 8 Głównego Zarządu w Ludowym Komisariacie Przemysłu Obronnego ZSRR, a następnie został zastępcą ludowego komisarza budowy maszyn średnich ZSRR. W okresie od października 1941 do września 1942 był przedstawicielem ludowego komisarza przemysłu czołgowego ZSRR w fabryce traktorów w Stalingradzie, a od września 1942 do lutego 1943 pełnomocnikiem Państwowego Komitetu Obrony ZSRR w fabryce czołgów w Czelabińsku.

W 1943 roku został odwołany do Moskwy i mianowany I zastępcą ludowego komisarza przemysłu czołgowego ZSRR. W latach 1945–1946 pełnił rolę I zastępcy ludowego komisarza budowy maszyn transportowych ZSRR. 21 stycznia 1945 roku otrzymał stopień generała majora służby inżynieryjno-technicznej, a 19 kwietnia 1945 roku awansował na generała porucznika w tej samej służbie. Od 19 marca 1946 do 10 stycznia 1950 był ministrem przemysłu stoczniowego ZSRR, a później dyrektorem stoczni im. Żdanowa w Leningradzie. Od lutego do września 1954 roku był zastępcą ministra floty morskiej i rzecznej ZSRR, a od września 1954 do maja 1955 roku pełnił funkcję zastępcy ministra floty morskiej ZSRR. Od maja 1955 do maja 1959 był I zastępcą przewodniczącego Państwowego Komitetu Rady Ministrów ZSRR ds. zagadnień Pracy i Płacy. W latach 1959–1963 przewodniczył Państwowej Radzie Naukowo-Ekonomicznej Rady Ministrów ZSRR, a w latach 1963–1973 był zastępcą przewodniczącego Gospłanu ZSRR. W sierpniu 1973 przeszedł na emeryturę. Od 8 kwietnia 1966 do 24 lutego 1976 roku był członkiem Centralnej Komisji Rewizyjnej KPZR oraz deputowanym do Rady Najwyższej ZSRR w latach 1966–1974. Zmarł i został pochowany na Cmentarzu Nowodziewiczym.