Aleksiej Frołow

Aleksiej Fiodorowicz Frołow (ros. Алексей Федорович Фролов, ur. 8 lipca?/21 lipca 1907 w Troicku, zm. ?) – był radzieckim funkcjonariuszem służb specjalnych, który osiągnął stopień pułkownika.

Życiorys

W 1924 roku ukończył 6 klas szkoły podstawowej, a w 1925 roku szkołę fabryczną w Miassie. Pracował jako uczeń ślusarza oraz jako ślusarz w Miassie. Od czerwca 1927 roku był członkiem WKP(b). W okresie od września 1928 do września 1929 pełnił funkcję propagandzisty w rejonowym komitecie Komsomołu w Troicku. Następnie, od września 1929 do września 1934, służył w Armii Czerwonej jako technik artyleryjski. W latach 1934-1939 studiował w Akademii Artylerii im. Dzierżyńskiego w Moskwie, gdzie uzyskał tytuł intendenta 1 rangi. Od 1 lutego do 17 września 1939 roku był szefem Wydziału Specjalnego NKWD 2 Korpusu Leningradzkiego Okręgu Wojskowego, a 4 lutego 1939 roku awansował na kapitana bezpieczeństwa państwowego. Od 17 września 1939 do 12 maja 1942 roku kierował Wydziałem Specjalnym NKWD 12 Armii Leningradzkiego/Nadbałtyckiego Okręgu Wojskowego/Frontu Wołchowskiego. W czerwcu 1941 roku został awansowany na pułkownika Armii Czerwonej, a 15 listopada 1941 roku na majora bezpieczeństwa państwowego. Brał udział w wojnie ZSRR z Finlandią w latach 1939-1940.

Od 12 maja do 24 czerwca 1942 roku był szefem Wydziału Specjalnego NKWD 27 Armii, a od lipca do 22 października 1942 roku zajmował to samo stanowisko w 1 Armii Gwardii Frontu Stalingradzkiego/Frontu Dońskiego. Od 22 października do 27 grudnia 1942 roku pełnił obowiązki szefa Wydziału Specjalnego NKWD Frontu Południowo-Zachodniego. Od 14 lutego 1943 roku był pułkownikiem bezpieczeństwa państwowego. W okresie od 25 lutego 1943 do sierpnia 1944 roku kierował Wydziałem Specjalnym NKWD/Wydziałem Kontrwywiadu Smiersz 5 Czołgowej Armii Gwardii 2 Frontu Ukraińskiego. Od kwietnia do czerwca 1944 roku przebywał z armią ZSRR w Rumunii. Od 8 września 1944 do 21 lipca 1945 roku pełnił funkcję zastępcy szefa Wydziału Kontrwywiadu Smiersz 49 Armii 2 Frontu Białoruskiego, a od stycznia do czerwca 1945 roku dowodził grupą operacyjną NKWD 49 Armii Frontu Białoruskiego w czterech niemieckich miastach. Na prośbę Ławrientija Canawy został przeniesiony do pracy w NKGB Białoruskiej SRR. Od 21 lipca 1945 do 11 grudnia 1947 roku był szefem Zarządu NKGB/MGB w obwodzie pińskim, a od 11 grudnia 1947 do 10 stycznia 1951 roku szefem Zarządu MGB w obwodzie grodzieńskim. Od 13 stycznia do 25 grudnia 1951 roku pełnił funkcję zastępcy ministra bezpieczeństwa państwowego Białoruskiej SRR. Następnie, od 25 grudnia 1951 do 9 czerwca 1953 roku, był zastępcą pełnomocnika MGB/MWD w Niemczech. Od lipca do października 1953 roku był w rezerwie MWD ZSRR, a potem przeszedł na emeryturę. W 1955 roku pracował jako inżynier w fabryce im. Kirowa w Mińsku, a w 1958 roku został wykluczony z partii.

Odznaczenia

Order Lenina (30 grudnia 1948)
Order Czerwonego Sztandaru (trzykrotnie – 1943, 21 kwietnia 1945 i 24 listopada 1950)
Order Czerwonej Gwiazdy (dwukrotnie – 26 kwietnia 1940 i 3 listopada 1944)
Odznaka „Zasłużony Funkcjonariusz NKWD” (2 lutego 1942)
Medal za Odrę, Nysę, Bałtyk
Medal za Warszawę 1939–1945
I pięć medali ZSRR.