Aleksiej Kandijewicz Flegontow
Aleksiej Kandijewicz Flegontow (ros. Алексей Кандиевич Флегонтов; ur. 4 marca?/16 marca 1888 we wsi Ołoczi w obwodzie zabajkalskim, zm. 11 marca 1943 w obwodzie mohylewskim) był jednym z dowódców radzieckiej partyzantki na Dalekim Wschodzie w czasie wojny domowej w Rosji.
Życiorys
W 1905 roku został aresztowany, a następnie skazany na zesłanie do obwodu zabajkalskiego. Pracował jako nauczyciel, a podczas I wojny światowej służył w armii rosyjskiej, kończąc szkołę podoficerską. W 1917 roku pełnił funkcję przewodniczącego Centralnego Biura Związków Zawodowych w Chabarowsku, a w 1918 dowodził grupą wojsk na Frondzie Ussuryjskiej. W latach 1918–1919 prowadził działania podziemne oraz dowodził oddziałem partyzanckim, a w 1919 przystąpił do partii komunistycznej. W 1920 roku dowodził pułkiem, a następnie 2 Brygadą Piechoty. 30 lipca 1920 objął stanowisko dowódcy 1 Amurskiej Dywizji Piechoty Armii Ludowo-Rewolucyjnej Republiki Dalekowschodniej, a od 8 listopada 1920 do 1 lutego 1921 dowodził 4 Błagowieszczeńską Dywizją Piechoty. Pełnił również funkcję przewodniczącego Nadamurskiego Obwodowego Biura RKP(b) od 10 grudnia 1920 do 7 maja 1921, a od 17 czerwca 1921 dowodził 5 Chabarowską Dywizją/Brygadą Piechoty w 2 Armii Amurskiej. Od 3 listopada 1921 był członkiem Rady Wojennej Zabajkalskiego Okręgu Wojskowego, a od 19 listopada 1921 pełnił obowiązki dowódcy wojsk tego okręgu. W okresie od grudnia 1921 do maja 1922 dowodził oddziałami partyzanckimi w rejonie nad Zatoką Amurską.
W okresie międzywojennym, w latach 1922–1923, kierował urzędem celnym w Czycie, a następnie był inspektorem celnym. W latach 1928–1930 pełnił funkcję przewodniczącego Komitetu Wykonawczego Chabarowskiej Rady Okręgowej, po czym studiował w Moskiewskiej Akademii Planowania. W 1932 roku objął stanowisko zastępcy przewodniczącego Komitetu Wykonawczego Dalekowschodniej Rady Krajowej, a w 1933 był przewodniczącym Dalekowschodniego Krajowego Komitetu ds. Prasy. Później pracował w gospodarce w Kijowie i Moskwie.
W czasie II wojny światowej był w latach 1941–1942 dowódcą oddziału partyzanckiego „Bojewoj” w obwodzie moskiewskim oraz smoleńskim. Od października 1942 roku dowodził brygadą partyzancką „Za Rodinu”, mając stopień majora bezpieczeństwa państwowego. Zginął w walce w obwodzie mohylewskim.
W 1922 roku został odznaczony Orderem Czerwonego Sztandaru, a w 1942 roku otrzymał Order Lenina.
Bibliografia
Przewodnik po historii Partii Komunistycznej i ZSRR (ros.)
