Aleksiej Fieofanow

Aleksiej Aleksandrowicz Fieofanow

Aleksiej Aleksandrowicz Fieofanow (ros. Алексей Александрович Феофанов; ur. około 1896 r. w Rosji, zm. ?) był rosyjskim, a później estońskim wojskowym, który pełnił funkcję tłumacza w Wehrmachcie oraz dowódcy oddziału ochronnego sztabu 18 Armii. W trakcie II wojny światowej był oficerem 1 Dywizji Piechoty Sił Zbrojnych Komitetu Wyzwolenia Narodów Rosji oraz współpracownikiem amerykańskich służb specjalnych w okresie powojennym.

Fieofanow brał udział w I wojnie światowej w ramach armii rosyjskiej. W 1918 roku dołączył do nowo formowanych wojsk Białych, służąc w armii admirała Aleksandra W. Kołczaka. Po klęsce wojsk Białych osiedlił się w Estonii, gdzie wstąpił do armii estońskiej. Po zajęciu Estonii przez Armię Czerwoną w czerwcu 1940 roku, wyjechał do Niemiec. Gdy wojska niemieckie zaatakowały ZSRR 22 czerwca 1941 roku, wstąpił do Wehrmachtu jako tłumacz, awansując do stopnia kapitana. Prawdopodobnie w 1942 roku zorganizował ochotniczy oddział wojskowy w celu ochrony Oddziału 1 C (wywiad i kontrwywiad) sztabu 18 Armii. Na początku 1945 roku oddział kapitana A. A. Fieofanowa został rozwiązany i włączony do nowo formowanej na poligonie w Münsingen 1 Dywizji Piechoty Sił Zbrojnych Komitetu Wyzwolenia Narodów Rosji. Kapitan Fieofanow stał się oficerem 1 DP Sił Zbrojnych KONR. Po wojnie udało mu się uniknąć deportacji do ZSRR i podjął współpracę z amerykańskimi służbami specjalnymi. Jego dalsze losy pozostają nieznane.