Aleksiej Wasiliewicz Faworski (ros. Алексей Васильевич Фаворский, ur. 10 lutego 1873, zm. 17 lutego 1930 w Kazaniu) był rosyjskim lekarzem neurologiem oraz neuropatologiem, a także profesorem na Uniwersytecie w Kazaniu.
W 1891 roku rozpoczął swoje studia na Cesarskim Uniwersytecie Kazańskim, gdzie uczyli go m.in. Misławski oraz Darkszewicz. W 1896 roku uzyskał tytuł doktora medycyny, a następnie podjął pracę jako nadetatowy asystent w klinice neurologicznej prowadzonej przez Darkszewicza. W 1903 roku udał się w podróż naukową do Niemiec, gdzie odwiedził kliniki oraz laboratoria Bielschowsky’ego, Brodmanna, Vogta, Mendla i Oppenheima. Pracował również w Instytucie Pasteura w Paryżu. W 1910 roku ponownie wyjechał za granicę, aby odbyć kurs z neuropatologii u Alzheimera, a następnie staż u Pawłowa w Sankt Petersburgu. W 1918 roku, po mianowaniu Darkszewicza na katedrę w Moskwie, Faworski został wybrany na stanowisko profesora neurologii na Uniwersytecie w Kazaniu.
Modyfikacja metody barwienia komórek i włókien nerwowych Faworskiego, wywodząca się z metody Cajala, nosi nazwę metody Faworskiego (ros. метод Фаворского).
Wybrane prace
- Ein Beitrag zum Bau des Bulbus olfactorius. Journal für Psychologie und Neurologie 6, ss. 260-266, 1905
- Die Abbauerscheinungen bei Tabes Dorsalis. Nissl-Alzheimer’s Arbeiten, 6, s. 74, 1913
Bibliografia
Исмагилов МФ, Ямалеева ГР, Кадырова ЛМ. Жизненный и творческий путь профессора Алексея Васильевича Фаворского. Неврологический вестник 27 (3-4), С. 64-66, 1995
