Aleksiej Stiepanowicz Bogolubow
Aleksiej Stiepanowicz Bogolubow, znany również jako Archip Piotrowicz Emilianow, urodził się 14 marca 1854 roku w Siemikarakorsku i zmarł po 1887 roku na chutorze Krymski w stanicy Koczetowska, w Obwodzie Wojska Dońskiego. Był rosyjskim rewolucjonistą oraz narodnikiem.
Był synem popa. Ukończył seminarium w Nowoczerkasku, a następnie studiował weterynarię w Charkowie. Od 1874 roku prowadził rewolucyjną propagandę w rejonie Donu. W 1876 roku przeniósł się do Sankt Petersburga, gdzie dołączył do organizacji Ziemia i Wola. 6 grudnia 1876 roku został aresztowany za organizację młodzieżowej demonstracji na placu Kazańskim i skazany na 15 lat ciężkich robót.
Będąc w areszcie w stolicy, na „spacerniaku” nie zdjął czapki przed generałem Fiodorem Trepowem, co skutkowało tym, że 24 czerwca 1877 roku został ukarany chłostą. Wydarzenie to miało miejsce pomimo dekretu Aleksandra II z 1863 roku, który znosił kary cielesne. Incydent ten doprowadził do zamieszek w więzieniu, znanych jako „afera Bogolubowa”, co skłoniło Wierę Zasulicz do podjęcia próby zamachu na Trepowa 24 stycznia 1878 roku.
Po dwóch latach katorgi w więzieniu w Charkowie Aleksiej Bogolubow doznał załamania psychicznego. Został umieszczony w szpitalu psychiatrycznym w Kazaniu, a następnie 14 stycznia 1887 roku oddano go pod opiekę ojca. Wkrótce po tym zmarł.
Przypisy
