Aleksiej Gieorgijewicz Bierieżkow (ros. Алексей Георгиевич Бережков, urodził się w lutym 1885 roku w wsi Pielesze, w powiecie gdowskim guberni sankt-petersburskiej, zmarł w 1951 roku w Moskwie) – był funkcjonariuszem radzieckich służb bezpieczeństwa oraz pułkownikiem.
Życiorys
Ukończył szkołę parafialną w swojej rodzinnej wsi oraz dwie klasy szkoły ludowej. Pracował jako robotnik w fabryce w Petersburgu. Od maja 1906 do grudnia 1909 służył w armii rosyjskiej, a następnie pełnił funkcję kontrolera w fabryce, starszego pisarza w punkcie poboru, a także pracownika biurowego oraz pomocnika naczelnika stacji w Piotrogrodzie. Od sierpnia 1918 był członkiem RKP(b), a w okresie od lutego 1920 do maja 1922 pełnił rolę pełnomocnika oddziału Rejonowej Transportowej Czeki w Piotrogrodzie. Potem pracował w Wydziale Transportu GPU w Rostowie nad Donem oraz w organach transportowych i kolejowych GPU/OGPU/NKWD.
Od 28 września 1935 do 14 stycznia 1936 był starszym inspektorem Wydziału Transportu GUGB NKWD ZSRR. Od 14 grudnia 1935 nosił stopień kapitana bezpieczeństwa państwowego, a od 14 stycznia do 27 września 1936 pełnił funkcję naczelnika Wydziału Transportu Zarządu Bezpieczeństwa Państwowego (UGB) w obwodzie kirowskim. Następnie, od 27 września 1936 do 19 kwietnia 1937, był szefem Miejskiego Oddziału NKWD w Wotkińsku, a od 3 czerwca do 9 września 1937 inspektorem przy szefie Zarządu NKWD obwodu iwanowskiego.
Od 9 września 1937 do 2 marca 1938 pełnił rolę szefa Wydziału 11 UGB w Zarządzie Kadr NKWD obwodu iwanowskiego, a od 2 marca do 28 maja 1938 był szefem Wydziału Kadr w Zarządzie NKWD tego samego obwodu. Od 28 maja 1938 do 7 stycznia 1939 pracował jako pomocnik szefa Zarządu NKWD obwodu iwanowskiego ds. wydziałów nieoperacyjnych, a od 7 stycznia do 25 kwietnia 1939 był naczelnikiem budowy nr 211 i obozu NKWD (budowa magistrali drogowej Emilczyn-Mohylów Podolski).
W latach 1939-1942, od 19 września do 2 stycznia, był komendantem obozu NKWD dla jeńców wojennych w Starobielsku. Następnie, od 2 stycznia do 17 listopada 1942, był szefem obozu specjalnego NKWD w tym samym miejscu, a od 17 listopada 1942 do 10 lipca 1943 kierował zarządem monietno-łosinowskim obozu NKWD dla jeńców wojennych. 11 lutego 1943 został mianowany podpułkownikiem bezpieczeństwa państwowego. W latach 1943–1945 był naczelnikiem obozu NKWD nr 201 w Lubiercach, a 31 grudnia 1943 awansował na pułkownika bezpieczeństwa państwowego. W latach 1945-1946 pełnił rolę naczelnika zarządu obozu NKWD nr 0034 w Sieriebriannym Borze w obwodzie moskiewskim, a od 1 czerwca do 11 grudnia 1946 był zastępcą szefa Zarządu Budownictwa Specjalnego Moskwy ds. obozów kontrolno-filtracyjnych. Następnie został zwolniony do rezerwy.
Odznaczenia
Order Lenina (12 maja 1945)
Order Czerwonego Sztandaru (3 listopada 1944)
Order Wojny Ojczyźnianej II klasy (16 września 1945)
Order Czerwonej Gwiazdy (dwukrotnie – 5 sierpnia 1944 i 22 sierpnia 1944)
Odznaka „Honorowy Funkcjonariusz Czeki/GPU (V)” (1926)
oraz medale.
Bibliografia
Nikita Pietrow, Poczet katów katyńskich, Warszawa 2015.
