Aleksiej Iwanowicz Bieleniec (ros. Алексе́й Ива́нович Белене́ц, ur. 17 marca 1887 w Jejsku, zm. 29 stycznia 1976 w Moskwie) był radzieckim działaczem partyjnym.
Życiorys
Od roku 1903 był działaczem SDPRR oraz bolszewikiem. W 1906 roku został aresztowany i skazany na 6 lat ciężkich robót, a w 1910 roku na zesłanie, z którego udało mu się uciec w 1911 roku. W 1917 roku stał się członkiem Tomskiego Komitetu SDPRR(b), a od marca tego samego roku pełnił funkcję przewodniczącego Rady Tomskiej. Od września 1917 do czerwca 1918 roku był przewodniczącym tomskiego gubernialnego komitetu SDPRR(b)/RKP(b), a od października do grudnia 1917 roku kierował Tomskim Komitetem Wojskowo-Rewolucyjnym. W okresie od grudnia 1917 do czerwca 1918 roku pełnił rolę przewodniczącego Komitetu Wykonawczego Tomskiej Rady Gubernialnej oraz był członkiem Centralnego Komitetu Wykonawczego (CIK) Rad Syberii. W lipcu 1918 roku został aresztowany przez antykomunistów walczących z bolszewikami w trakcie wojny domowej w Rosji, ale w sierpniu 1919 roku odzyskał wolność. Od września 1919 do kwietnia 1920 roku działał w ruchu podziemnym, a także był członkiem Irkuckiego Komitetu RKP(b). W maju 1920 roku został zastępcą przewodniczącego tomskiego gubernialnego komitetu rewolucyjnego oraz przewodniczącym Komitetu Wykonawczego Rady Miejskiej Tomska. Od czerwca do 25 lipca 1920 roku kierował tomskim gubernialnym Biurem Organizacyjnym RKP(b). W marcu 1921 roku uczestniczył w tłumieniu powstania w Kronsztadzie, a następnie pracował jako funkcjonariusz partyjny w Moskwie. Od 1926 roku pełnił funkcję dyrektora fabryki. Udało mu się uniknąć represji podczas wielkiej czystki w latach 1936-1938. Po ataku Niemiec na ZSRR walczył jako żołnierz Armii Czerwonej, a od 1951 roku przeszedł na emeryturę. Otrzymał Order Lenina w 1954 roku oraz Order Czerwonego Sztandaru.
Pochowany jest na Cmentarzu Nowodziewiczym.
Bibliografia
Przewodnik po historii Partii Komunistycznej i ZSRR (ros.)
