Aleksiej Iwanowicz Babnicki
Aleksiej Iwanowicz Babnicki, po rosyjsku Алексей Иванович Бабницкий (urodzony w 1919 roku w Porchowie, zmarł ?) – był radzieckim wojskowym w stopniu podpułkownika, dowódcą plutonu w Rosyjskiej Narodowej Armii Ludowej, a także propagandystą i późniejszym dowódcą kompanii ochronnej w Siłach Zbrojnych Komitetu Wyzwolenia Narodów Rosji podczas II wojny światowej.
Droga zawodowa
W 1937 roku ukończył szkołę średnią i tego samego roku wstąpił do Komsomołu. Następnie został zmobilizowany do Armii Czerwonej. Po ukończeniu we wrześniu 1939 roku szkoły piechoty im. Kirowa w Leningradzie, rozpoczął służbę jako dowódca plutonu w 701 Pułku Strzeleckim w stopniu podporucznika. Uczestniczył w wojnie zimowej z Finlandią na przełomie 1939 i 1940 roku, za co otrzymał Medal za Odwagę. Później objął dowództwo plutonu w 707 Pułku Strzeleckim.
Po ataku niemieckich wojsk na ZSRR 22 czerwca 1941 roku, w wrześniu tego samego roku trafił do niewoli i osadzono go w obozie jenieckim w rejonie Smoleńska. Latem 1942 roku, po wizycie grupy oficerów nowo formowanej Rosyjskiej Narodowej Armii Ludowej w obozie, postanowił wstąpić do tej jednostki, obejmując dowództwo plutonu. Pod koniec 1942 roku został skierowany na kursy propagandowe w Zittenhorst pod Berlinem, gdzie wstąpił do Narodowego Związku Pracujących (NTS). W 1943 roku ukończył szkołę propagandystów ROA w Dabendorfie.
Pracował w Sonderstab „R” w Warszawie. Na początku 1944 roku wrócił do Dabendorfu, gdzie objął stanowisko dowódcy plutonu szkoleniowego. Następnie został przeniesiony do okupowanej Danii. We wrześniu tego samego roku został dowódcą kompanii ochronnej Rosyjskiej Armii Wyzwoleńczej (ROA) pod dowództwem gen. Andrieja A. Własowa. W styczniu 1945 roku dobrowolnie wstąpił do 1 Szturmowej Brygady Przeciwpancernej Russland pod dowództwem płk. Igora K. Sacharowa. W lutym wziął udział w walkach nad Odrą, za co otrzymał Krzyż Żelazny 1 klasy.
Na początku marca, w stopniu porucznika, powrócił na stanowisko dowódcy kompanii ochronnej Sił Zbrojnych KONR. Udało mu się uniknąć amerykańskiej niewoli. Od końca kwietnia ukrywał się w domu znanego niemieckiego pisarza Edwina Ericha Dwingera razem z por. A. I. Romaszkinem. Pod koniec lat 40. osiedlił się w zachodnich Niemczech, a dalsze informacje o jego losach są nieznane.
Bibliografia
Kirył M. Aleksandrow, Oficerski korpus armii generała – lejtnanta A. A. Własowa, 1944 – 1945, 2001
