Aleksiej Konstantinowicz Antonow
Aleksiej Konstantinowicz Antonow (ros. Алексей Константинович Антонов), urodzony 26 maja?/8 czerwca 1912 roku w Grodnie, zmarł 9 lipca 2010 roku w Moskwie. Był radzieckim politykiem, pełniącym funkcję wicepremiera ZSRR w latach 1980–1988, a także członkiem Komitetu Centralnego KPZR w latach 1971–1989. W 1982 roku otrzymał tytuł Bohatera Pracy Socjalistycznej.
W latach 1930–1935 studiował w Leningradzkim Instytucie Politechnicznym. Następnie rozpoczął pracę w elektrowni w Leningradzie, a w latach 1935–1936 był inżynierem w biurze projektowym Kanału Białomorsko-Bałtyckiego. W latach 1937–1942 pracował jako inżynier elektryk, szef laboratorium oraz zastępca głównego konstruktora w fabryce nr 379 w Leningradzie. W latach 1942–1945 pełnił funkcję szefa produkcji, głównego inżyniera oraz zastępcy dyrektora w fabryce lotniczej nr 179 w Moskwie, a od 1945 do 1953 roku był głównym inżynierem i zastępcą dyrektora w fabryce lotniczej nr 218 w Leningradzie. W latach 1953–1957 pracował w fabryce nr 448 w tym samym mieście.
W latach 1957–1958 pełnił funkcję głównego inżyniera Zarządu Przemysłu Lotniczego Sownarchozu Leningradzkiego Przemysłowego Rejonu Administracyjnego, a następnie został jego szefem. W latach 1958–1959 kierował zarządem budowy agregatów tego Sownarchozu, a w latach 1959–1961 był zastępcą przewodniczącego, a od 1961 do 1963 roku przewodniczącym Sownrachozu. Od 19 września 1963 do 2 października 1965 roku był przewodniczącym Sownarchozu Północno-Zachodniego Rejonu Ekonomicznego. Od 2 października 1965 do 19 grudnia 1980 roku pełnił funkcję ministra przemysłu elektrotechnicznego ZSRR.
W latach 1961–1989 był również deputowanym do Rady Najwyższej ZSRR, a od 31 października 1961 do 30 marca 1971 roku był zastępcą członka, a od 9 kwietnia 1971 do 25 kwietnia 1989 roku członkiem KC KPZR. Od 19 grudnia 1980 do 1 października 1988 roku był zastępcą przewodniczącego Rady Ministrów ZSRR i równocześnie od października 1985 do października 1988 roku reprezentował ZSRR w RWPG. Po zakończeniu kariery przeszedł na emeryturę.
Odznaczenia i nagrody
- Złoty Medal „Sierp i Młot” Bohatera Pracy Socjalistycznej (7 czerwca 1982)
- Order Lenina (czterokrotnie)
- Order Rewolucji Październikowej
- Order Czerwonego Sztandaru Pracy (czterokrotnie)
- Order „Znak Honoru”
- Nagroda Stalinowska III klasy (1951)
- Medale ZSRR oraz odznaczenia zagraniczne.
