Aleksiej Antonow

Aleksiej Inokientiewicz Antonow (ros. Алексей Иннокентьевич Антонов, ur. 3 września?/15 września 1896 w Grodnie, zm. 18 czerwca 1962 w Moskwie) był radzieckim dowódcą wojskowym, generałem armii, szefem Sztabu Generalnego Armii Czerwonej oraz szefem Sztabu Zjednoczonych Sił Zbrojnych Państw Stron Układu Warszawskiego.

Życiorys

Urodził się w rodzinie oficera. Jego matka miała polskie korzenie, co sprawiło, że w dzieciństwie posługiwał się zarówno językiem rosyjskim, jak i polskim. W 1916 roku ukończył Pawłowską Szkołę Wojskową. W czasie I wojny światowej służył jako chorąży. Po demobilizacji w maju 1918 roku, pracował jako urzędnik w Piotrogrodzie. W kwietniu 1919 roku wstąpił do Armii Czerwonej, gdzie brał udział w wojnie domowej, pełniąc funkcję szefa sztabu brygady na Froncie Południowym.

Po zakończeniu wojny domowej awansował z pozycji szefa sztabu brygady na szefa sztabu okręgu wojskowego. W 1931 roku ukończył Akademię Wojskową im. M. Frunzego w Moskwie, a w 1933 roku fakultet operacyjny tej akademii, by w 1937 roku zakończyć naukę w Wojskowej Akademii Sztabu Generalnego. W latach 1938–1940 był wykładowcą w akademii wojskowej.

Po ataku Niemiec na ZSRR, od sierpnia 1941 roku, zajmował stanowiska szefa sztabu frontów: Południowego, Północno-Kaukaskiego, Zakaukaskiego oraz Czarnomorskiej Grupy Wojsk. Od grudnia 1942 roku był I zastępcą szefa Sztabu Generalnego, a od lutego 1945 roku szefem Sztabu Generalnego Armii Czerwonej. Brał udział w konferencjach w Jałcie i Poczdamie. W latach 1948–1954 pełnił funkcję I zastępcy i dowódcy Zakaukaskiego Okręgu Wojskowego. Od kwietnia 1954 roku był I zastępcą szefa Sztabu Generalnego, a od maja 1955 roku szefem sztabu Zjednoczonych Sił Zbrojnych Państw Stron Układu Warszawskiego. Dodatkowo, od 26 maja 1955 do 24 maja 1958 roku, pełnił rolę sekretarza generalnego Układu.

W 1956 roku ożenił się z Olgą Liepieszyńską, primabaleriną Teatru Bolszoj. Zmarł 18 czerwca 1962 roku w Moskwie i został pochowany pod murem kremlowskim na Placu Czerwonym.

Awanse

pułkownik – 2 grudnia 1935;

kombrig – 16 lipca 1937;

generał major – Uchwała Rady Komisarzy Ludowych nr 945 z 4 czerwca 1940;

generał porucznik – Uchwała Rady Komisarzy Ludowych nr 2294 z 27 grudnia 1941;

generał pułkownik – Uchwała Rady Komisarzy Ludowych nr 362 z 4 kwietnia 1943;

generał armii – Uchwała Rady Komisarzy Ludowych nr 915 z 27 sierpnia 1943.

Odznaczenia

Order Zwycięstwa (1945)

Order Lenina – trzykrotnie

Order Czerwonego Sztandaru – czterokrotnie

Order Suworowa I klasy – dwukrotnie