Aleksiej Amielin

Aleksiej Stiepanowicz Amielin (ros. Алексей Степанович Амелин, ur. 12 marca 1921 we wsi Astapowo, w powiecie zarajskim guberni riazańskiej, obecnie w rejonie łuchowickim obwodu moskiewskiego, zm. 24 grudnia 1981 w Moskwie) – radziecki lotnik wojskowy, pułkownik oraz Bohater Związku Radzieckiego (1944).

Życiorys

Dzieciństwo i młodość spędził w Moskwie. Do 1938 roku ukończył 8 klas szkoły, a w latach 1938–1939 uczył się w moskiewskim technikum lotniczym. W 1939 roku skończył aeroklub w Moskwie. Od listopada 1939 roku służył w Armii Czerwonej, a do lutego 1940 roku uczęszczał do wojskowej szkoły lotniczej w Melitopolu. W lutym 1941 roku zakończył edukację w wojskowej szkole lotniczej w Czuhujiwie, a do listopada 1942 roku był pilotem-instruktorem (szkoła została ewakuowana do Szymkentu we wrześniu 1941 roku). W listopadzie 1942 roku dołączył jako pilot do 240 pułku lotnictwa myśliwskiego w Iwanowie.

Od marca 1943 roku brał udział w wojnie z Niemcami, początkowo jako pilot, a następnie jako dowódca klucza, zastępca dowódcy i dowódca eskadry 340 (od lipca 1944: 178 gwardyjskiego) pułku lotnictwa myśliwskiego. W okresie od października 1944 do maja 1945 roku pełnił funkcję zastępcy dowódcy eskadry 179 gwardyjskiego pułku lotnictwa myśliwskiego. Uczestniczył w walkach na Froncie Woroneskim (marzec–lipiec 1943), Stepowym (lipiec–październik 1943) oraz 2 Ukraińskim (październik 1943–maj 1945). Brał udział w wielu kluczowych bitwach, takich jak bitwa pod Kurskiem, operacja biełgorodzko-charkowska, bitwa o Dniepr, operacja kirowohradzką, korsun-szewczenkowską, humańsko-botoszańską, jassko-kiszyniowską, debreczyńską, budapesztańską, wiedeńską, bratysławsko-brneńską oraz praską. Wykonał 298 lotów bojowych myśliwcami Ła-5 i Ła-7 oraz wziął udział w 87 walkach powietrznych, w których zestrzelił 17 samolotów wroga.

Po zakończeniu wojny, do lipca 1948 roku, był zastępcą dowódcy eskadry w pułku lotnictwa myśliwskiego w Południowej Grupie Wojsk w Bułgarii oraz w Turkiestańskim Okręgu Wojskowym. W grudniu 1948 roku ukończył wyższe kursy lotnicze w Tambowie i został zastępcą dowódcy eskadry w pułku lotnictwa myśliwskiego w Nadmorskim Okręgu Wojskowym. Od lutego 1950 do lipca 1951 roku był komenderowany do Chin jako dowódca eskadry 351 pułku lotnictwa myśliwskiego obrony przeciwlotniczej, gdzie od lutego do października 1950 roku brał udział w osłonie powietrznej rejonu szanghajskiego, pilotując myśliwiec Ła-11. W okresie od kwietnia do października 1951 roku pełnił funkcję pomocnika dowódcy pułku lotnictwa myśliwskiego, a następnie służył w 153 Dywizji Lotnictwa Myśliwskiego Obrony Przeciwlotniczej na Sachalinie. W 1953 roku ukończył wyższe lotnicze kursy oficerskie w Lipiecku, a następnie został skierowany do 275 Dywizji Lotnictwa Myśliwskiego w Haapsalu (Estonia). W latach 1954–1960 był pomocnikiem dowódcy 81 Dywizji Lotnictwa Myśliwskiego w Tapie (Estonia), a w 1960 roku przeszedł do rezerwy w stopniu pułkownika.