Aleksiej Osipowicz Achmanow
(ros. Алексей Осипович Ахманов; ur. 25 lutego?/9 marca 1897 we wsi Ałat, obecnie w Tatarstanie; zm. 17 listopada 1949 w Mińsku) – radziecki generał porucznik wojsk pancernych oraz Bohater Związku Radzieckiego (1945).
Życiorys
Po ukończeniu szkoły, Achmanow pracował w warsztacie obuwniczym. W sierpniu 1915 roku rozpoczął służbę w rosyjskiej armii. W 1916 roku został wysłany na Front Zachodni w czasie I wojny światowej, a w lipcu tego samego roku trafił do niewoli, z której powrócił w grudniu 1918. Po powrocie do Kazania podjął pracę w piekarni, a od lipca 1919 roku służył w Armii Czerwonej. W 1920 roku ukończył kursy piechoty w Kazaniu, a następnie objął dowództwo najpierw plutonu, a później kompanii. Brał udział w wojnie domowej, dowodząc batalionem od czerwca do października 1920, walcząc na Froncie Północnym i Południowym. W 1922 roku ukończył szkołę piechoty w Odessie i dowodził kompanią w Kijowskim Okręgu Wojskowym. We wrześniu 1923 roku został zdemobilizowany.
W grudniu 1923 roku został ponownie powołany do służby jako dowódca kompanii w Bałcie. Ukończył kursy „Wystrieł” w 1926 roku, a od października 1930 do listopada 1931 roku dowodził batalionem. Następnie pełnił różne funkcje w sztabie, a w 1935 roku ukończył kursy doskonalenia kadry dowódczej przy Wojskowej Akademii Mechanizacji i Motoryzacji Armii Czerwonej. Po tym czasie został dowódcą samodzielnego batalionu czołgów w Berdyczowie. W 1938 roku ukończył Wojskową Akademię Obrony Chemicznej im. Woroszyłowa i objął dowództwo 1 pułku zmotoryzowanego w Moskiewskim Okręgu Wojskowym. W kwietniu 1938 roku został dowódcą 1 Dywizji Zmotoryzowanej, a od lipca 1930 do kwietnia 1940 dowodził 30 Samodzielną Brygadą Piechoty. W kwietniu 1940 roku został zastępcą dowódcy 18 Dywizji Pancernej w Moskiewskim Okręgu Wojskowym, a w kwietniu 1941 roku objął dowództwo 27 Dywizji Pancernej w Zachodnim Specjalnym Okręgu Wojskowym.
Od czerwca 1941 roku brał udział w wojnie z Niemcami na Froncie Zachodnim, uczestnicząc m.in. w bitwach pod Baranowiczami i Mohylewem. Następnie dowodził wojskami pancernymi i zmotoryzowanymi 24 Armii, z którą w październiku 1941 roku został okrążony pod Wiaźmą. W listopadzie 1941 roku objął dowództwo wojsk pancernych i zmotoryzowanych Frontu Kalinińskiego, a w lutym 1942 roku został zastępcą dowódcy tego frontu. Uczestniczył w bitwie pod Moskwą, a od lipca do października 1942 roku dowodził 81 Brygadą Pancerną na Froncie Kalinińskim. Później pełnił funkcję zastępcy dowódcy 1 Gwardyjskiej Armii ds. wojsk pancernych na Froncie Dońskim, biorąc udział w bitwie pod Stalingradem. Następnie walczył na Froncie Południowo-Zachodnim oraz 3 Ukraińskim, odbijając terytoria obwodu rostowskiego i woroneskiego, Donbas oraz lewobrzeżną Ukrainę w ramach operacji średniodońskiej, ostrorożsko-rossoszańskiej, donbaskiej i zaporoskiej. 10 września 1943 roku awansował na stopień generała majora wojsk pancernych, a 13 września 1944 roku na generała porucznika wojsk pancernych. W kwietniu 1944 roku objął dowództwo 23 Korpusu Pancernego na 2 Froncie Ukraińskim (później 3 Froncie Ukraińskim), uczestnicząc w operacjach jassko-kiszyniowskiej i debreczyńskiej, a także w zajmowaniu Rumunii, Węgier i Austrii, w tym w oblężeniu Budapesztu w styczniu i lutym 1945 roku. Po wojnie do grudnia 1947 roku dowodził korpusem pancernym. W 1948 roku ukończył wyższe kursy akademickie przy Wyższej Akademii Wojskowej im. Woroszyłowa, a w kwietniu 1948 roku został dowódcą wojsk pancernych i zmechanizowanych Białoruskiego Okręgu Wojskowego. Zmarł w wyniku samobójstwa.
Odznaczenia
- Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego (28 kwietnia 1945)
- Order Lenina (dwukrotnie)
- Order Czerwonego Sztandaru (dwukrotnie, w tym 1 marca 1943)
- Order Kutuzowa I klasy (1945)
- Order Suworowa II klasy (19 marca 1944)
- i medale.
Bibliografia
Ахманов Алексей Осипович (ros.) Biogram na stronie warheroes.ru [dostęp 2019-01-10]
http://encyclopedia.mil.ru/encyclopedia/heroes/USSR/more.htm?id=11909207@morfHeroes (ros.) [dostęp 2019-01-10]
