Aleksandyr Christow Radołow
Aleksandyr Christow Radołow (bułg. Александър Христов Радолов; urodzony 27 czerwca 1883 w wsi Sławianci w Obwodzie Burgas, zmarł 1 lutego 1945) był bułgarskim politykiem oraz działaczem Bułgarskiego Ludowego Związku Chłopskiego. Pełnił funkcję deputowanego w Zgromadzeniu Narodowym w kadencjach 16. (1913), 17. (1914–1919), 18. (1919-1920), 19. (1920-1923), 20. (1923), 22. (1927–1931), 23. (1931-1934) oraz 25. (1940–1944). Był ministrem sprawiedliwości (1920-1921), spraw wewnętrznych i zdrowia publicznego (1921-1922) oraz handlu, przemysłu i pracy (1922-1923). Po zamachu stanu z 9 września 1944 został zamordowany na polecenie komunistów.
Życiorys
Ukończył gimnazjum w Sliwenie w 1905 roku, a następnie studiował filologię na Uniwersytecie Sofijskim im. św. Klemensa z Ochrydy. W 1908 roku, po przeprowadzce do Genewy, uzyskał dyplom w zakresie prawa. Po powrocie do Bułgarii wstąpił do Bułgarskiego Ludowego Związku Chłopskiego (BLZCh), szybko stając się członkiem jego zarządu. W 1913 roku po raz pierwszy zdobył mandat deputowanego do Zgromadzenia Narodowego, kontynuując swoją karierę parlamentarzysty z dwiema przerwami aż do 1944 roku. W 1917 roku był dyrektorem przedsiębiorstwa Naroden Magazin (bułg. Народен магазин), a w 1918 roku przygotował regulamin dla tzw. uniwersalnej spółdzielni rolniczej.
W 1920 roku objął stanowisko ministra sprawiedliwości w rządzie Aleksandyra Stambolijskiego. Po rekonstrukcji rządu w 1921 roku został ministrem spraw wewnętrznych i zdrowia narodowego, a rok później ministrem handlu, przemysłu i pracy. Po zamachu stanu z 9 czerwca 1923 roku, który doprowadził do utraty władzy przez ludowców, został aresztowany wraz z innymi ministrami. Przebywał w więzieniu do 9 kwietnia 1924 roku, kiedy to sąd ogłosił jego uniewinnienie. Po wyjściu na wolność Radołow dołączył do BLZCh „Wrabcza 1”, a w 1932 roku wstąpił do BZLCh im. Georgiego Markowa.
Po komunistycznym zamachu stanu z 9 września 1944 roku, kiedy to Front Ojczyźniany przejął władzę w Bułgarii, został wraz z innymi deputowanymi z Zgromadzenia Narodowego 25. kadencji postawiony przed tzw. Sądem Ludowym, który wydał na niego wyrok śmierci. 1 lutego 1945 roku został stracony w nieznanym miejscu. W 1996 roku Sąd Najwyższy unieważnił wyrok Sądu Ludowego oraz pośmiertnie zrehabilitował Radołowa.
Funkcje sprawowane przez Radołowa w Radzie Ministrów
Aleksandyr Radołow zajmował następujące stanowiska w rządach Carstwa Bułgarii (w porządku chronologicznym):
- w rządzie Aleksandyra Stambolijskiego
- minister sprawiedliwości (21 lutego 1920 – 9 listopada 1921)
- tymczasowo na czele Ministerstwa Kolei, Poczty i Telegrafu (24 października 1921 – 9 listopada 1921)
- minister spraw wewnętrznych i zdrowia publicznego (9 listopada 1921 – 5 stycznia 1922)
- minister handlu, przemysłu i pracy (5 stycznia 1922 – 14 marca 1923)
Przypisy
Bibliografia
Taszo Taszew: Министрите на България 1879-1999 (w tłum. Ministrowie Bułgarii 1879-1999). Sofia: Wydawnictwo Akademickie „Marin Drinow”, 1999. ISBN 978-954-430-603-8 / ISBN 978-954-509-191-9. Brak numerów stron w książce.
