Aleksandyr Petrow Radew
Aleksandyr Petrow Radew (bułg. Александър Петров Радев; urodził się 7 marca 1864 roku w Monastirze, zmarł 4 czerwca 1911 roku w Wiedniu) był bułgarskim politykiem, prawnikiem oraz publicystą. Pełnił funkcje ministra sprawiedliwości w latach 1901-1902 oraz ministra edukacji w latach 1902-1903. Był również deputowanym do Zwyczajnego Zgromadzenia Narodowego 11. (1901) i 12. (1902–1903) kadencji.
Życiorys
Radew był synem Petyra Radewa, bułgarskiego działacza narodowego z Macedonii, oraz wnukiem Dimko Radewa (Dimko Paszy), który również był aktywnym działaczem odrodzeniowym. Po ukończeniu greckiego gimnazjum w Monastirze, rozpoczął studia prawnicze na uniwersytecie w Atenach, które zakończył w 1888 roku, uzyskując tytuł doktora praw. Po powrocie do Bułgarii, pracował w sądach w Łoweczu, Wielkim Tyrnowie i Sofii. Po przeniesieniu się do stolicy, rozpoczął wykłady dla studentów prawa na Uniwersytecie Sofijskim, gdzie awansował na stanowisko docenta. Był również przewodniczącym Towarzystwa Prawniczego oraz aktywnym członkiem Komitetu Macedońskiego, który działał na rzecz bułgarskości Macedonii.
Od lat 90. XX wieku związany był z Partią Postępowo-Liberalną. Kiedy jego partia zdobyła władzę, zrezygnował z pracy na uniwersytecie i objął stanowisko ministra sprawiedliwości w rządzie Petko Karawełowa, a następnie ministra edukacji w rządzie Stojana Danewa.
Zmarł w wyniku komplikacji po operacji przepukliny, którą przeszedł w wiedeńskim szpitalu.
Życie prywatne
Był żonaty z Olgą i miał troje dzieci: Złatę, Radę oraz Aleksandry.
Przypisy
Bibliografia
Taszo Taszew: Министрите на България 1879-1999. Sofia: АИ „Проф. Марин Дринов”/Изд. на МО, 1999, s. 383-384. ISBN 978-954-430-603-8.
