Aleksandyr Christow Obbow
(bułg. Александър Христов Оббов, ur. 2 lutego 1887 w Plewenie, zm. 18 października 1975 w Sofii) – to bułgarski prawnik i polityk, który pełnił funkcję ministra spraw wewnętrznych Carstwa Bułgarii w 1923 roku. Był trzykrotnym ministrem rolnictwa w latach 1920-1923, 1945 oraz 1946, a także deputowanym do Zgromadzenia Narodowego w kadencjach 18. (1919-1920), 19. (1920-1923), 20. (1923) oraz 26. (1945-1946).
Życiorys
Po ukończeniu szkoły średniej w Plewenie w 1905 roku, Aleksandyr rozpoczął studia prawnicze na Uniwersytecie Sofijskim, które zakończył w 1913 roku. W 1904 roku wstąpił do Bułgarskiego Ludowego Związku Chłopskiego, a cztery lata później awansował na stanowisko w kierownictwie partii.
W 1920 roku objął stanowisko ministra rolnictwa w rządzie Aleksandra Stambolijskiego, a w 1923 roku stanął na czele resortu spraw wewnętrznych. Po obaleniu rządu Stambolijskiego, próbował zorganizować ruch oporu w okolicach Plewena, a następnie wyemigrował do Rumunii. Stamtąd udał się do Czechosłowacji, gdzie starał się budować struktury partii chłopskiej na obczyźnie. W początkowym okresie jego działalność była wspierana przez rząd czechosłowacki, jednak po zamachu w Cerkwi Świętej Niedzieli w 1925 roku i doniesieniach o współpracy chłopów z komunistami, władze Czechosłowacji zaprzestały pomoc dla bułgarskich emigrantów. W 1933 roku Obbow powrócił do Bułgarii i objął przewodnictwo Bułgarskiego Ludowego Związku Chłopskiego Pładne. W czasie II wojny światowej był internowany w obozie Gorna Voda.
Po uwolnieniu w 1944 roku, dołączył do Frontu Ojczyźnianego, kierowanego przez komunistów, i zajął się odbudową partii chłopskiej. W 1945 roku objął kierownictwo resortu rolnictwa oraz przez pewien czas pełnił funkcję wicepremiera w rządzie Georgi Dimitrowa. W tym samym roku był redaktorem naczelnym czasopisma Zemedelsko zname. W 1947 roku był członkiem delegacji bułgarskiej, która podpisała w Paryżu traktat pokojowy z Aliantami. Obbow był przeciwnikiem całkowitego podporządkowania partii chłopskiej komunistom, co doprowadziło do jego usunięcia z kierownictwa partii i powrotu do Plewena. Zmarł w Sofii.
Był żonaty (jego żona nazywała się Nikołajda) i miał dwoje dzieci.
Przypisy
Bibliografia
Taszo Taszew: Министрите на България 1879–1999. Sofia: АИ „Проф. Марин Дринов”/Изд. на МО, 1999, s. 328–329.
