Aleksandyr Koczow Ludskanow
Aleksandyr Koczow Ludskanow, znany także jako bułgarski Александър Кочов Людсканов, urodził się 15 marca 1854 roku w Wielkim Tyrnowie, a zmarł 4 marca 1922 roku w Londynie. Był on bułgarskim politykiem, adwokatem i dziennikarzem, pełniącym funkcje ministra handlu i rolnictwa w latach 1901-1902 oraz dwukrotnie ministra spraw wewnętrznych w latach 1902-1903 i 1911-1913. W swojej karierze był także deputowanym do Zwyczajnego Zgromadzenia Narodowego w kadencjach 10. (1899-1900), 11. (1901), 12. (1902-1903), 15. (1911-1913), 18. (1919-1920) i 19. (1920-1923).
Życiorys
Po ukończeniu amerykańskiego Robert College w Stambule w 1875 roku, kontynuował naukę na Uniwersytecie Odeskim. Jego edukacja została przerwana z powodu wybuchu wojny rosyjsko-tureckiej, co skłoniło go do powrotu do Bułgarii. W czasie wojny służył jako tłumacz w sztabie rosyjskiego generała Michaiła Skobielewa i brał udział w bitwach pod Łoweczem oraz pod Plewną. W latach 1879-1880 pracował w bułgarskim ministerstwie spraw zagranicznych oraz w poselstwie Bułgarii w Stambule. Po przejęciu władzy przez księcia Aleksandra Battenberga w 1881 roku, Ludskanow wyjechał do Paryża, gdzie w 1884 roku ukończył studia prawnicze. Po powrocie do Bułgarii rozpoczął pracę jako adwokat i dziennikarz. W 1886 roku został na krótko aresztowany jako znany rusofil, a po zwolnieniu opuścił kraj. Mieszkał w Stambule, a później w Petersburgu, wracając do Bułgarii w 1894 roku, gdzie związał się z Partią Postępowo-Liberalną, szybko awansując w jej szeregach. Od 1895 roku angażował się w sprawy macedońskie, biorąc udział w kongresach Organizacji Macedońskiej (późniejsze WMRO).
W 1901 roku objął stanowisko ministra handlu i przemysłu w rządzie Petko Karawełowa, a rok później został ministrem spraw wewnętrznych. Powrócił na to stanowisko w 1911 roku, reprezentując Partię Demokratyczną w gabinecie Iwana Geszowa. Po zakończeniu I wojny światowej działał w Angielsko-Bułgarskim Sądzie Arbitrażowym w Londynie, gdzie zmarł w marcu 1922 roku.
Był żonaty z Nediałką z d. Cankow i miał dwoje dzieci, Radkę i Konstantina.
Przypisy
Bibliografia
Taszo Taszew: Министрите на България 1879-1999. Sofia: АИ „Проф. Марин Дринов”/Изд. на МО, 1999, s. 267-268. ISBN 978-954-430-603-8.
