Aleksandyr Wasilew Liłow
Aleksandyr Wasilew Liłow, bułg. Александър Василев Лилов (ur. 31 sierpnia 1933 w Graniczaku, zm. 20 lipca 2013 w Sofii) był bułgarskim politykiem, działaczem komunistycznym oraz długoletnim deputowanym. W 1990 roku pełnił funkcję ostatniego przywódcy Bułgarskiej Partii Komunistycznej, a następnie do 1991 roku był pierwszym przewodniczącym Bułgarskiej Partii Socjalistycznej.
Życiorys
Ukończył filologię bułgarską na Uniwersytecie Sofijskim im. św. Klemensa z Ochrydy w 1962 roku. W 1969 roku zdobył dyplom z Akademii Nauk Społecznych przy KC KPZR. Pracował w Bułgarskiej Akademii Nauk jako długoletni działacz Bułgarskiej Partii Komunistycznej, gdzie stopniowo awansował w partyjnej hierarchii. Od 1962 do 1990 roku pełnił mandat posła przez sześć kadencji. W 1972 roku został sekretarzem komitetu centralnego, a w 1974 roku wszedł w skład biura politycznego. Od 1976 roku był członkiem Rady Państwa, która była formalną kolegialną głową państwa. Przez pewien czas uchodził za drugą osobę w partii i bliskiego współpracownika Ludmiły Żiwkowej. Po jej śmierci zaczął tracić wpływy, a w 1983 roku, po krytyce Todora Żiwkowa, został usunięty z zajmowanych stanowisk partyjnych oraz przestał zasiadać w Radzie Państwa.
Później pełnił rolę dyrektora instytutu badawczego, który zajmował się analizą możliwości rozwoju Bułgarii. W grudniu 1989 roku, w czasie politycznych przemian, powrócił do kierownictwa partii komunistycznej. W lutym 1990 roku objął stanowisko przewodniczącego. Od kwietnia 1990 do 1991 roku był na czele Bułgarskiej Partii Socjalistycznej, utworzonej na bazie partii komunistycznej. W latach 1990–2001 sprawował mandat deputowanego zarówno do konstytuanty, jak i do Zgromadzenia Narodowego w trzech kolejnych kadencjach.
