Aleksandyr Angełow Girginow
Aleksandyr Angełow Girginow (bułg. Александър Ангелов Гиргинов, ur. 11 maja 1879 w Wielkim Tyrnowie, zm. 1 listopada 1953 w Belene) był bułgarskim prawnikiem oraz politykiem. Pełnił funkcję ministra spraw wewnętrznych Carstwa Bułgarii w latach 1931-1934, dwukrotnie zajmował stanowisko ministra finansów (1931, 1944) oraz ministra handlu i przemysłu w 1944 roku. Był również deputowanym do Zgromadzenia Narodowego w kadencjach 14. (1908—1911), 16. (1913), 17. (1914–1919), 18. (1919—1920), 19. (1920—1923), 20. (1923), 21. (1923—1927), 22. (1927—1931) oraz 23. (1931—1934).
Życiorys
Urodził się jako syn Angeła i Anastasii. Ukończył studia prawnicze w Lipsku, gdzie obronił także pracę doktorską. Po powrocie do Bułgarii pracował jako adwokat i angażował się w działalność Partii Demokratycznej. W 1908 roku został po raz pierwszy wybrany na deputowanego do Zgromadzenia Narodowego. Razem z Aleksandrem Bałabanowem oraz Josephem Herbstem redagował prorządowe pismo Време (Wreme).
Po obaleniu rządu Aleksandra Stambolijskiego w 1923 roku, Girginow związał się z Porozumieniem Demokratycznym, jednak wkrótce wystąpił z tej organizacji, wracając do Partii Demokratycznej. W 1931 roku objął stanowisko ministra spraw wewnętrznych w rządzie Nikoły Muszanowa. Po zamachu stanu w 1934 roku przeszedł do opozycji. W okresie II wojny światowej był zwolennikiem utrzymania przez Bułgarię neutralności.
2 września 1944 roku dołączył do rządu Konstantina Murawiewa, pełniąc funkcje ministra finansów oraz ministra handlu i przemysłu. Po przejęciu władzy przez komunistów został skazany na rok więzienia. Po uwolnieniu latem 1945 roku podjął próby odbudowy Partii Demokratycznej. Został jednak ponownie represjonowany od 1947 roku, zmuszony do opuszczenia Sofii wraz z rodziną, najpierw do Razgradu, a następnie do Dułowa w północno-wschodniej Bułgarii. W 1952 roku trafił do obozu w Belene. Zmarł 1 listopada 1953 roku w obozowym karcerze, a oficjalną przyczyną jego śmierci był wylew krwi do mózgu.
W 1996 roku Sąd Najwyższy Bułgarii unieważnił wyrok wydany przez komunistyczny sąd w sprawie Girginowa.
Publikacje
- 1907: Парламентаризъм и поемането на властта
- 1919: Отговорностите в навечерието на войната и становището на Демократическата партия
- 1921: Държавното устройство на България
- 1922: Кабинетът на Малинов-Костурков в 1918 г.
- 1923: България пред Великата война
- 1926: Народната катастрофа. Войната 1912 – 1913
- 1936: Изпитанията във войната 1915 – 1918
Przypisy
Bibliografia
Taszo Taszew: Министрите на България 1879-1999. Sofia: АИ „Проф. Марин Дринов”/Изд. на МО, 1999, s. 120–121.
