Aleksandyr Gerow
Aleksandyr Gerow (urodzony 15 maja 1919 w Sofii, zmarły 22 grudnia 1997) był bułgarskim pisarzem oraz poetą.
Rozpoczął swoją przygodę z pisarstwem w bardzo wczesnym wieku; jego pierwsze wiersze zostały opublikowane w czasopiśmie Изгрев (Wschód słońca) kiedy miał zaledwie 11 lat. Szybko związał się z ruchem komunistycznym, biorąc udział m.in. w komunistycznym kole literackim imienia Christo Smirnenskiego. W 1942 roku został aresztowany za swoją działalność komunistyczną i osadzony w więzieniu, gdzie przebywał aż do momentu przejęcia władzy przez komunistów w Bułgarii, które miało miejsce 9 września 1944 roku.
Gerow jest autorem wielu tomów poetyckich, z których pierwsze, szczególnie te wydane w latach czterdziestych i pięćdziesiątych, charakteryzują się typową dla tamtych czasów sloganowością oraz zaangażowaniem społecznym, a także opiewają przemiany społeczne. W późniejszym okresie jego twórczość uległa stopniowej zmianie zarówno pod względem formy, jak i tematyki. W jego wierszach zaczyna dominować liryka osobista, poruszająca kwestie filozoficzne i ontologiczne, takie jak samotność człowieka, jego przemijalność, a także problemy miłości i nadziei. Gerow pisał także opowiadania w nurcie fantastyki naukowej.
W języku polskim ukazały się pojedyncze wiersze Gerowa, zamieszczane w różnych antologiach poezji bułgarskiej, w tym w Z poezji bułgarskiej w opracowaniu J. Zycha, Warszawa 1972.
