Książę Aleksandyr Bogoridi
Książę Aleksandyr Bogoridi (bułg. Александър Богориди, gr. Αλεχανδρος Βογοριδης, tur. Aleko Paşa; ur. 1822 w Konstantynopolu, zm. 17 lipca 1910 w Paryżu) – znany również jako Aleko Bogoridi – był wysokim urzędnikiem oraz dyplomatą osmańskim bułgarskiego pochodzenia. Pełnił funkcję ministra robót publicznych, poczt i telegrafów, a także był członkiem Najwyższej Rady Państwa. Ponadto był pierwszym generalnym gubernatorem Rumelii Wschodniej w latach 1879–1884.
Życiorys
Urodził się jako syn księcia Stefana Bogoridiego, który był wysokim urzędnikiem w Imperium Osmańskim, a jego przodkiem był Sofroniusz, święty Kościoła prawosławnego. Swoją podstawową edukację zdobył w greckiej Wielkiej Szkole Narodowej w Stambule, a następnie kontynuował naukę w Jassach oraz we Francji. Wyższe wykształcenie uzyskał w Niemczech, gdzie studiował prawo państwowe.
Po powrocie do Imperium Osmańskiego, rozpoczął pracę jako wysoki urzędnik państwowy. Zajmował m.in. stanowisko członka Najwyższej Rady Państwa oraz ministra robót publicznych, poczt i telegrafów. Angażował się również w działalność dyplomatyczną, pełniąc funkcje przedstawiciela dyplomatycznego w Mołdawii, doradcy w ambasadzie w Londynie oraz ambasadora w Wiedniu w latach 1876–1877.
Po kongresie berlińskim, 13 marca 1879 roku, sułtan turecki powołał go na pierwszego generalnego gubernatora nowo utworzonej Rumelii Wschodniej. Jego kandydatura zyskała poparcie mocarstw zachodnioeuropejskich oraz Rosji. Po przybyciu 15 maja do stolicy Rumelii, Płowdiwu, Bogoridi zamienił swój fez na bułgarski kołpak, co symbolizowało jego przywiązanie do Bułgarów oraz wsparcie dla ich dążeń zjednoczeniowych. W czasie swojej pięcioletniej kadencji zbliżył się do działaczy Partii Liberalnej, z którymi łączyła go wspólna niechęć wobec Rosji. Dzięki jego poparciu, liberałowie odnieśli zwycięstwo w wyborach do parlamentu w 1883 roku.
W kwietniu 1884 roku zakończył swoją kadencję na stanowisku gubernatora, jednak z powodu sprzeciwu ze strony Rosji oraz polityków z Partii Narodowej nie został ponownie wybrany.
W 1886 roku, po abdykacji Aleksandra I Battenberga, ubiegał się o stanowisko następcy tronu Księstwa Bułgarii, lecz przegrał z Ferdynandem I Koburgiem.
Zmarł w 1910 roku w Paryżu. Na jego cześć została nazwana główna ulica strefy pieszej w Burgasie.
Bibliografia
Notka biograficzna Aleksandyra Bogoridiego w portalu informacyjnym actualno.com z dnia 17.07.2006. (bułg.).
Artykuł dotyczący zjednoczenia Księstwa Bułgarii z Rumelią Wschodnią (tytuł bułg. Съединението на Източна Румелия с Княжество България) w portalu informacyjnym burgasinfo.com z dnia 06.09.2004. (bułg.).
Todor Petrow „Partie we Wschodniej Rumelii” (bułg. Партиите в Източна Румелия). rdp-bg.org. (artykuł w portalu Partii Radykalno-Demokratycznej, kopia z Internet Archive) (bułg.)
