Aleksandrs Breņķis
Aleksandrs Breņķis (urodzony 28 stycznia 1896 roku w Łotwie, wówczas w granicach Rosji, zmarł 5 lutego 1975 roku w Milwaukee) był łotewskim wojskowym w stopniu pułkownika, który dowodził 3 Łotewskim Pułkiem Granicznego SS, a następnie pełnił rolę oficera w Generalnym Inspektoracie łotewskich oddziałów SS pod koniec II wojny światowej.
Kariera wojskowa
W dniu 28 stycznia 1919 roku wstąpił do nowo utworzonej armii łotewskiej, gdzie otrzymał stopień podporucznika. W lipcu tego samego roku awansował na porucznika. Od sierpnia do listopada pełnił obowiązki komendanta miasta Jūrmala, a do stycznia 1920 roku był komendantem regionu wojskowego Tukums. Do kwietnia 1921 roku zarządzał regionem Rezekne, gdzie jednocześnie pełnił rolę szefa sztabu. W tym okresie uzyskał stopień kapitana.
Do 28 czerwca 1922 roku był zastępcą komendanta regionu Rezekne, a do 11 maja 1935 roku – regionu Jaunjelgava-Ilukste, awansując na podpułkownika w 1925 roku. Do 1 czerwca 1939 roku był komendantem regionu Daugavpils, a do momentu aneksji Łotwy przez Sowietów w 1940 roku – regionu Daugavpils-Ilukste, osiągając stopień pułkownika. Po zajęciu Łotwy przez wojska niemieckie w 1941 roku, nawiązał współpracę z okupantami.
7 lutego 1944 roku objął dowództwo 3 Łotewskiego Pułku Granicznego SS w stopniu Waffen-Standartenführera der SS. Już 22 lutego tego samego roku przeszedł do Generalnego Inspektoratu łotewskich oddziałów SS, gdzie został szefem SS-Wehrbezirkskommando Riga-Land und Madona. Od października pełnił funkcję szefa biura werbunkowego w regionie administracyjnym Talsi.
Po zakończeniu wojny zdołał przejść na tereny zajęte przez wojska alianckie. W 1951 roku wyjechał do USA, gdzie osiedlił się w Fargo.
Odznaczenia
W swoim życiu był odznaczony między innymi Orderem Trzech Gwiazd 4 klasy oraz Krzyżem Chwały Aizsargi.
