Aleksandrowskij Sad

Aleksandrowskij Sad (ros. Александровский сад – Ogród Aleksandrowski) to stacja metra w Moskwie, znajdująca się na linii Filowskiej (kod 054). Została otwarta jako odnoga pierwszej linii metra w 1935 roku. Leży w pobliżu Rosyjskiej Biblioteki Państwowej, a jej nazwa pochodzi od pobliskiego Ogrodu Aleksandrowskiego. Wyjścia prowadzą na ulicę Mochowaja oraz na plac Borowicki. Stacja stanowi część największego kompleksu przesiadkowego w systemie metra, umożliwiając przejście na stację Biblioteka imienia Lenina linii Sokolniczeskiej, Arbatskaja linii Arbacko-Pokrowskiej oraz Borowickaja linii Sierpuchowsko-Timiriaziewskajej.

Historia

Stacja została zbudowana jako odgałęzienie od pierwszej linii metra. Początkowo, zgodnie z pierwotnym projektem, miejsce, które obecnie zajmuje, miało być przeznaczone dla tunelu z podwójnym torem. Kiedy jednak podjęto decyzję o budowie stacji, prace budowlane były już w toku, pomimo że pierwotnie nie planowano jej budowy z uwagi na bliskość stacji Biblioteka imienia Lenina. Aby ograniczyć zmiany w projekcie oraz dostosować już ukończone części, postanowiono podnieść strop tunelu i dodać perony boczne, podobnie jak w paryskim metrze. Budowa rozpoczęła się w lipcu 1934 roku i zakończyła w rekordowym czasie 6 miesięcy. Stacja początkowo nosiła nazwę Ulica Kominterna (Улица Коминтерна). W trakcie II wojny światowej w sąsiedniej stacji Arbatskaja niemiecka bomba uszkodziła sufit. W efekcie po wojnie zdecydowano o budowie równoległej linii Arbacko-Pokrowskiej, a istniejącą odnoga zamknięto w 1953 roku. Po pięciu latach stację ponownie otwarto jako część nowej linii. W okresie od 24 grudnia 1946 roku do 5 listopada 1990 roku stacja funkcjonowała pod nazwą Kaliniskaja (Калининская).

Konstrukcja i wystrój

Stacja dysponuje dwoma peronami bocznymi, które są połączone podziemną kładką. Trzy rzędy kolumn zostały pokryte marmurem. Ściany nad torami wyłożono białym, żółtym i szarym marmurem oraz czarnymi płytkami ceramicznymi. Korytarze są pokryte białym i żółtym marmurem oraz zielonymi kafelkami. Początkowo dostęp do stacji zapewniał tymczasowy westybul, który umożliwiał przejście na sąsiednią stację. Został on zastąpiony nowo zbudowanym wejściem do Biblioteki Państwowej. Planowano jeszcze jeden westybul na miejscu zburzonego budynku Woentorg (Военторг на Воздвиженке), jednak te plany nie zostały zrealizowane, a klatki schodowe na stacji obecnie pełnią funkcje pomieszczeń służbowych.

Ciekawostki

Stacja wyróżnia się w kilku aspektach:

jest jedyną podziemną stacją z bocznymi peronami,
to jedna z nielicznych stacji 4-komorowych (z 3 rzędami kolumn),
jest jedną z dwóch stacji końcowych w systemie metra, które nie były pierwotnie projektowane w tym celu (drugą jest Kuncewskaja),
należy do pięciu stacji moskiewskiego metra, które były zamknięte przez dłuższy czas,
jest jedną z trzech stacji z peronami na łuku (pozostałe to Kutuzowskaja i Meżdunarodnaja, wszystkie na linii Filowskiej),
tunel do stacji Arbatskaja ma długość 510 metrów, przez wiele lat będąc najkrótszym odcinkiem w systemie metra (do otwarcia stacji Meżdunarodnaja 30 sierpnia 2006 roku),
na stacji znajduje się ostatni zegar ze wskazówkami, który został zdemontowany w 2003 roku.