Aleksandretta różana

Aleksandretta różana, znana również jako aleksandretta różowopierśna oraz aleksandretta wąsata (Psittacula alexandri), to gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny papug wschodnich (Psittaculidae). Jej zasięg występowania obejmuje północne Indie, Indochiny oraz południowe Borneo i Jawę.

Podgatunki i występowanie

Gatunek ten dzieli się na 8 podgatunków P. alexandri:

P. a. fasciata (Statius Müller, 1776) – północne Indie, wschodnia część Nepalu, Bhutan, wschodni Bangladesz, Mjanma, Tajlandia i Indochiny, aż po południowe Chiny oraz wyspę Hajnan.
P. a. abbotti (Oberholser, 1919) – wyspy Andamany.
P. a. cala (Oberholser, 1912) – wyspa Simeulue (na północny zachód od Sumatry).
P. a. major (Richmond, 1902) – wyspy Pulau Lasia i Pulau Babi (na południowy wschód od Simeulue).
P. a. perionca (Oberholser, 1912) – wyspa Nias (na zachód od Sumatry).
P. a. alexandri (Linnaeus, 1758) – Jawa, Bali oraz południowy kraniec Borneo.
P. a. dammermani Chasen & Kloss, 1932 – Wyspy Karimunjawa (na północ od środkowej Jawy).
P. a. kangeanensis Hoogerwerf, 1962 – Wyspy Kangean (na północny wschód od Jawy).

Charakterystyka

Aleksandretty różane charakteryzują się krótkim ogonem, zielonym grzbietem oraz skrzydłami. Ich głowa ma niebiesko-szary kolor, a na wysokości dzioba, pomiędzy oczami, znajduje się charakterystyczny czarny pasek, przypominający wąsy. Samce posiadają czerwony dziób, podczas gdy samice mają dziób czarny. Górna część piersi jest różowa, a spód ciała ma odcień niebiesko-zielony.

Długość ciała tych papug wynosi od 33 do 38 cm, a ich masa ciała oscyluje w granicach 133–168 g.

Te ptaki są stosunkowo ciche i nie wykazują skłonności do płoszenia się.

Rozród

Aleksandretty różane osiągają dojrzałość płciową w wieku 3 lat. Samice składają od 3 do 4 jaj, które wysiadują przez około 3–4 tygodnie.

Status i zagrożenia

Od 2013 roku IUCN (Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody) klasyfikuje aleksandretta różaną jako gatunek bliski zagrożenia (NT – near threatened); wcześniej miała status gatunku najmniejszej troski (LC – least concern). Obserwuje się spadkowy trend liczebności populacji, a zagrożeniem dla tego gatunku jest chwytanie przez ludzi do niewoli, płoszenie oraz utrata siedlisk.