Aleksandra Zajączek

Aleksandra Zajączek, księżna herbu Świnka, z domu de Pernett (znana także jako Aleksandra Zajączkowa; urodziła się około 1754 roku w Słonimie, zmarła 13 lutego 1845 roku w Warszawie) była żoną generała Józefa Zajączka, który pełnił funkcję namiestnika Królestwa Polskiego.

Życiorys

Urodziła się w Słonimie koło Grodna w rodzinie uchodźców hugenockich. Była córką pułkownika wojsk litewskich Jakuba Franciszka Perneta, adiutanta hetmana Michała Kazimierza Ogińskiego. W 1786 roku wzięła ślub z podpułkownikiem Zajączkiem, po wcześniejszym rozwodzie z pierwszym mężem Isaurem, który był nadwornym lekarzem Jana Klemensa Branickiego, hetmana wielkiego koronnego. Dzięki wpływom Zajączka w Rzymie udało się unieważnić jej wcześniejszy związek, mimo że w chwili poznania przyszłego męża Aleksandra miała dziewięcioletniego syna, który zginął w 1792 roku w bitwie pod Jemappes.

Generałowa Zajączkowa była znana z niezwykłej urody, która zachwycała aż do późnej starości. Według legendy jej sekretem młodości były kąpiele w lodowatej wodzie, spanie w nieogrzewanej sypialni chłodzonej lodem, spożywanie jedynie zimnych i surowych potraw oraz codzienne dziesięciokilometrowe spacery i jazda konna w celu utrzymania dobrej kondycji. Jej świeży wygląd skóry na ramionach w starszym wieku był natomiast efektem cienkiej warstwy wosku. W 1836 roku spotkała Honoriusza Balzaca, który, oceniając jej urodę, określił jej wiek na 35 lat. W wieku 60 lat zasłynęła romansem z młodszym o 40 lat Wojciechem Grzymałą, który wkrótce porzucił ją dla młodszej George Sand.

W 1818 roku, razem z mężem, otrzymała tytuł książęcy herbu Świnka.

Po śmierci męża w 1826 roku, car przyznał jej dożywotnią pensję w wysokości 75 230 złotych polskich rocznie, oprócz wojskowej pensji emerytalnej dla wdów wynoszącej 24 770 złp.

Józef Zajączek i Aleksandra de Pernet nie mieli dzieci. Spadkobiercą wszystkich dóbr na podstawie testamentu z 31 stycznia 1826 roku został Józef Radoszewski, zięć Ignacego Zajączka, brata generała.

Była damą dworu cesarzowej rosyjskiej Aleksandry Romanowej.

Generałowa dożyła sędziwego wieku. Zmarła w pałacu Mniszchów przy ulicy Senatorskiej i została pochowana w kościele Przemienienia Pańskiego przy ulicy Miodowej w Warszawie.