Aleksandra Valenta
Aleksandra Valenta (ur. 1913, zm. 1940 w ZSRR) to polska pedagog, która pracowała jako naukowiec na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie. Była jedną z nielicznych Polek, które padły ofiarą zbrodni katyńskiej.
Życiorys
Urodziła się w 1913 roku jako córka Wacława. Posiadała wykształcenie pedagogiczne i pracowała na stanowisku młodszego asystenta w Zakładzie Pedagogicznym kierowanym przez prof. Bogdana Suchodolskiego na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie. W 1937 roku weszła w skład Rady Naczelnej organizacji Polska Młodzież Społeczno-Demokratyczna, założonej przez Jerzego Lerskiego.
Po rozpoczęciu II wojny światowej oraz agresji ZSRR na Polskę, która miała miejsce 17 września 1939 roku, a następnie po zajęciu Lwowa przez Sowietów w październiku 1939 roku, została aresztowana przez funkcjonariuszy NKWD. Przetrzymywano ją w Lwowie oraz w Gorodni. W 1940 roku została zamordowana przez NKWD w ramach zbrodni katyńskiej. Jej nazwisko znalazło się na tzw. Ukraińskiej Liście Katyńskiej, która została opublikowana w 1994 roku (na liście wywózkowej 71/1-57 oznaczona numerem 385, wymieniona jako „Aleksandra Walenta”). Ofiary tej części zbrodni katyńskiej zostały pochowane na Polskim Cmentarzu Wojennym w Kijowie-Bykowni, który otwarto w 2012 roku.
Przypisy
Bibliografia
Jan Draus: Uniwersytet Jana Kazimierza we Lwowie 1918-1946. Portret kresowej uczelni. Kraków: Księgarnia Akademicka, 2007, s. 1-328. ISBN 978-83-7188-964-6.
