Aleksandra Mano
Aleksandra Mano (ur. 22 kwietnia 1924 w Postenanie, zm. 10 sierpnia 2005) to albańska archeolożka oraz działaczka, która aktywnie uczestniczyła w albańskim ruchu oporu podczas II wojny światowej.
Życiorys
W 1942 roku przystąpiła do batalionu Çermenikës, gdzie angażowała się w walkę z okupacją włoską, a później niemiecką. Została dwukrotnie aresztowana i poddana torturom przez siły okupacyjne. Jej ojciec, Pandeli Mano, oraz jedna z sióstr zostali internowani w obozie Porto Romano w Durrës.
W 1955 roku ukończyła studia na Wydziale Historyczno-Geograficznym Uniwersytetu Tirańskiego i natychmiast rozpoczęła pracę naukową w dziale archeologii Akademii Nauk Albanii. Skupiała się głównie na badaniach dotyczących starożytnej ceramiki. Prowadziła wykopaliska w różnych miejscach Albanii, takich jak Wlora, Durrës oraz Lushnja.
W 1975 roku objęła stanowisko kierownika Sektora Archeologii w Instytucie Historycznym Albanii, a rok później została pierwszym dyrektorem Centrum Badań Archeologicznych. Pełniła tę funkcję aż do przejścia na emeryturę.
