Aleksandra Jakubowska

Aleksandra Anna Jakubowska

Aleksandra Anna Jakubowska z domu Sala (urodzona 15 marca 1954 w Pruszkowie) to polska dziennikarka, publicystka oraz polityk. W latach 1995–1997 pełniła funkcję rzecznika prasowego rządu Józefa Oleksego oraz rządu Włodzimierza Cimoszewicza. Była także wiceministrem kultury (2001–2003) oraz generalnym konserwatorem zabytków (2002–2003) w rządzie Leszka Millera. W latach 2003–2004 była szefem gabinetu politycznego premiera Leszka Millera, a także posłanką w Sejmie III i IV kadencji.

Życiorys

Ukończyła studia z zakresu filologii polskiej na Uniwersytecie Warszawskim. Już przed obroną dyplomu pracowała w redakcji „Sztandaru Młodych” (1977–1981), a następnie była redaktorką w „Przyjaciółce” (1981–1987) oraz „Rzeczpospolitej” (1987). W latach 1980–1990 była członkinią PZPR.

Na koniec listopada 1987 roku dołączyła do Telewizji Polskiej jako dziennikarka. Współtworzyła Dziennik Telewizyjny (pracując w redakcji „Ech Dnia”), a później Wiadomości. 13 stycznia 1991 roku, w proteście przeciwko zastąpieniu Andrzeja Drawicza na stanowisku przewodniczącego Komitetu do spraw Radia i Telewizji „Polskie Radio i Telewizja” przez Mariana Terleckiego, pożegnała się z widzami, zabierając torebkę i wychodząc ze studia. Swoje ówczesne poglądy zawarła w książce „Telewizja naga”, napisanej wspólnie z Jackiem Snopkiewiczem, byłym redaktorem naczelnym Wiadomości.

Po odejściu z TVP objęła stanowisko szefa działu reporterów w „Kurierze Polskim”. Współpracowała z Wojciechem Mannem i Krzysztofem Materną przy tworzeniu warszawskiego Radia Kolor, gdzie kierowała działem publicystyki i informacji oraz prowadziła audycje kulturalne. Następnie wydawała i kierowała periodykami młodzieżowymi i kobiecymi, takimi jak „Missland” (1993) oraz „Feminą” (1994), która była dodatkiem do „Życia Warszawy”.

Od 7 marca 1995 do 31 października 1997 roku pełniła funkcję podsekretarza stanu i rzecznika prasowego rządu. W wyborach parlamentarnych w 1997 roku, jako kandydatka Sojuszu Lewicy Demokratycznej, została wybrana na posłankę III kadencji. W 2001 roku uzyskała reelekcję, zdobywając mandat poselski w okręgu opolskim, który sprawowała do 2005 roku.

W latach 1999–2000 była członkinią zarządu krajowego SLD, a do 2002 roku pełniła rolę zastępczyni sekretarza generalnego oraz członkini krajowego komitetu wykonawczego. Na II kongresie partii w czerwcu 2003 roku została wybrana na wiceprzewodniczącą partii, z której zrezygnowała w marcu 2004 roku.

W październiku 2001 roku, w nowo utworzonym rządzie Leszka Millera, objęła stanowisko sekretarza stanu w Ministerstwie Kultury, a od kwietnia 2002 roku była także generalnym konserwatorem zabytków. Nadzorowała m.in. prace nad nowelizacją ustawy o radiofonii i telewizji, co później stało się przedmiotem postępowania w sprawie tzw. afery Rywina (w związku z usunięciem z projektu nowelizacji ustawy wyrażenia (…) lub czasopisma). W sumie była przesłuchiwana przez komisję śledczą jedenaście razy.

W styczniu 2003 roku została szefem Gabinetu Politycznego Prezesa Rady Ministrów, jednak nowy premier Marek Belka odwołał ją z tego stanowiska w maju 2004 roku. W grudniu 2004 roku została zawieszona w prawach członka SLD przez rzecznika dyscypliny partyjnej. Wkrótce później sama wystąpiła z partii i klubu parlamentarnego, pozostając do końca IV kadencji posłanką niezrzeszoną. Po 2005 roku nie angażowała się w działalność polityczną, pracując m.in. jako administratorka galerii handlowej w Podkowie Leśnej. W 2018 roku została publicystką portalu wPolityce.pl oraz dziennikarką kanału wPolsce.pl, a także autorką tekstów dla tygodnika „Sieci”.

Postępowania karne

W 2004 roku Sąd Rejonowy w Opolu tymczasowo aresztował Macieja Jakubowskiego, męża Aleksandry Jakubowskiej, w związku z zarzutami korupcyjnymi dotyczącymi ubezpieczenia elektrowni w Opolu. W 2006 roku była posłanka została zatrzymana przez funkcjonariuszy CBŚP, a następnie postawiono jej zarzut przyjęcia korzyści majątkowej w wysokości około 500 tys. zł, związanej z tzw. aferą łapówkarską przy ubezpieczeniu opolskiej elektrowni. Nie przyznała się do winy. Przez około trzy tygodnie była tymczasowo aresztowana, a po zwolnieniu zastosowano wobec niej m.in. poręczenie majątkowe. W 2014 roku została nieprawomocnie uznana za winną popełnienia zarzucanych jej czynów i skazana na dwa lata pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem wykonania kary na trzyletni okres próby. W 2016 roku sąd apelacyjny podtrzymał ten wyrok.

W lipcu 2006 roku, będąc pod wpływem alkoholu, w Podkowie Leśnej potrąciła rowerzystę, który wymusił pierwszeństwo przejazdu. W marcu 2008 roku Sąd Okręgowy w Warszawie potwierdził wyrok Sądu Rejonowego w Grodzisku Mazowieckim, skazujący ją na karę grzywny oraz orzekający zakaz prowadzenia pojazdów na dwa lata.

W kwietniu 2007 roku rozpoczął się jej proces w sprawie zmian w ustawie o radiu i telewizji ((…) lub czasopisma). W grudniu 2007 roku sąd pierwszej instancji uniewinnił ją od zarzucanego jej czynu. Sąd Apelacyjny w Warszawie uchylił to orzeczenie, kierując sprawę do ponownego rozpoznania. Nowy proces przed sądem okręgowym rozpoczął się w czerwcu 2011 roku, a w lipcu tego samego roku została uznana za winną i skazana na osiem miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem wykonania kary na dwuletni okres próby. W czerwcu 2012 roku Sąd Apelacyjny w Warszawie utrzymał w mocy wyrok sądu pierwszej instancji.