Aleksandra Wincentyna Zofia Faucher, z domu Wołowska herbu Czerwony (Na Kaskach) (ur. 22 stycznia 1812 w Warszawie, zm. 5 maja 1905 w Paryżu) – była polską pianistką oraz działaczką społeczną.
Życiorys
Pochodziła z nobilitowanej-neofickiej rodziny frankistowskiej Wołowskich herbu Czerwony (Na Kaskach). Była córką Franciszka Eliasza Wołowskiego (1786-1844), który był członkiem Sejmu w latach 1830-1831, oraz Tekli z Wołowskich (1787-1871). Na chrzcie, który odbył się 28 stycznia 1812 w parafii Św. Jana w Warszawie, nadano jej imiona Aleksandra Wincentyna Zofia Wołowska.
W swojej karierze jako pianistka była uczennicą Fryderyka Chopina. To właśnie Chopin zadedykował „pannie Aleksandrze Wołowskiej” skomponowany w Paryżu mazurek sztambuchowy B-dur, którego autograf z datą 24 czerwca 1832 został wklejony do jej sztambucha. Jej cioteczny wnuk oraz chrześniak, Feliks Jasieński, opisał ją jako „kobietę bardzo muzykalną i wybitnie inteligentną”.
22 lipca 1834 roku była druhną na ślubie Celiny z Szymanowskich i Adama Mickiewiczów. Warto dodać, że matka Celiny, polska pianistka Maria Szymanowska, pochodziła z rodziny Wołowskich. Po tym wydarzeniu Aleksandra zajmowała się opieką nad dziećmi Mickiewicza.
18 lipca 1837 roku w Paryżu wzięła ślub z Léonem Faucherm (1803-1856), ministrem spraw wewnętrznych. Dzięki temu związkowi weszła w kręgi francuskiej elity wpływowych osób. Angażowała się w działalność filantropijną, prowadziła przytułek dla starców oraz sierot polskich emigrantów, a także była współzałożycielką Towarzystwa Dobroczynności Dam Polskich w Paryżu. Była związana z „Revue des Deux Mondes”.
Ostatecznie została pochowana w Paryżu, na cmentarzu Père-Lachaise, w kwaterze 26, w części północno-zachodniej.
Bibliografia
„Polski Słownik Biograficzny” (tom 6, str. 378)
Bożena B. Gumińska, Feliks Manggha Jasieński [online].
