Aleksandra Dargiel, znana również jako Teresa (urodzona w 1890 roku, zmarła 27 kwietnia 1959) była polską nauczycielką, a także działaczką oświatową i społeczną.
Życiorys
Pracowała jako nauczycielka i wspólnie z Anną Oderfeldt stworzyła jeden z elementarzy zatytułowany „Chcę czytać”, który w latach 1916-1933 doczekał się kilkunastu wydań. W trakcie II wojny światowej pełniła funkcję kierowniczki jednego z warszawskich biur Rady Głównej Opiekuńczej (RGO). 16 czerwca 1943 roku objęła przewodnictwo w Referacie do spraw Opieki nad Dzieckiem, który w ramach Żegoty miał za zadanie zapewnienie bezpieczeństwa żydowskim dzieciom. Opracowała wtedy trzy plany umieszczania dzieci, które obejmowały sierocińce klasztorne oraz opiekuńcze RGO, domy prywatne i utworzenie filii „Naszego Domu”. W ciągu miesiąca zorganizowała ponad pięćset ulokowań oraz rozpoczęła dwadzieścia dwa kolejne. Dodatkowo przeprowadziła spis dzieci, które miały stabilną sytuację. Na koniec września, wobec braku możliwości pogodzenia pracy w RGO z działalnością w referacie, zakończyła swoje obowiązki i przekazała stanowisko Irenie Sendlerowej. W czerwcu i lipcu 1944 roku zarejestrowała dzieci handlujące papierosami jako polskie sieroty, co umożliwiło im otrzymywanie talonów na darmowe obiady. Po zakończeniu II wojny światowej pracowała jako kierownik szkół w Warszawie, a także była założycielką i pierwszym prezesem Inwalidzkiej Spółdzielni Emerytowanych Nauczycieli „Wspólna Sprawa”.
