Aleksandra Borowiec (ur. 1959) – polska slawistka oraz kroatystka.
Życiorys
Ukończyła studia z zakresu filologii słowiańskiej, a swoją pracę magisterską obroniła w 1983 roku. W tym samym roku rozpoczęła pracę w Instytucie Filologii Słowiańskiej Uniwersytetu Jagiellońskiego, gdzie przez pierwszy rok pełniła funkcję stażystki. Od 1984 roku była asystentem, a po trzech latach awansowała na starszego asystenta. W 1992 roku obroniła doktorat na podstawie rozprawy zatytułowanej Południowosłowiański kształt klasycyzmu. Próba rekonesansu (promotor: Maria Bobrownicka), która została opublikowana w 1994 roku. Od 1994 roku pracowała na stanowisku adiunkta w IFS. W 2007 roku opublikowała książkę Literatura i tajemnica. Studium o literaturze chorwackiej wieków dawnych, która stała się podstawą do uzyskania stopnia doktora habilitowanego. Od 2008 roku była zatrudniona jako adiunkt z habilitacją. W latach 1997–2000 pełniła rolę lektorki języka polskiego w Katedrze Polonistyki Uniwersytetu Zagrzebskiego oraz uczyła w Szkole Języka Polskiego przy Ambasadzie RP w Zagrzebiu. Działa aktywnie w Komisji Kultury Słowian PAU.
W swojej pracy naukowej koncentruje się na dawnej literaturze chorwackiej, najnowszej historii Chorwacji, historii Kościoła, teologii mistycznej, relacjach między literaturą piękną a teologią oraz na semiotyce kultury.
Przypisy
Linki zewnętrzne
Bibliografia: dr hab. Aleksandra Borowiec. ifs.filg.uj.edu.pl. [dostęp 2018-01-29]. (pol.).
Dr hab. Aleksandra Borowiec, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2019-12-19].
