Aleksandra Aspis z dębów Hecker (ur. 20 września 1857 w Nieszawie, zm. 19 września 1933 w Łomży) była polską nauczycielką oraz dyrektorką szkoły we Włocławku.
Życiorys
Urodziła się w rodzinie Antoniego Heckera oraz Natalii z Madalińskich, którzy osiedli we Włocławku. Jej pradziadkiem był generał Powstania Kościuszkowskiego, Antoni Józef Madaliński.
W 1876 roku ukończyła Instytut Świętej Elżbiety w Petersburgu. W trakcie nauki zarabiała na życie, udzielając korepetycji.
Po powrocie do Włocławka otworzyła prywatną szkołę średnią, która zaspokajała potrzeby edukacyjne po zlikwidowanej szkole Izabeli Zbiegniewskiej. Szkoła Żeńska Aleksandry Hecker kontynuowała patriotyczne tradycje swojej poprzedniczki. Początkowo znajdowała się na rogu ulic 3 Maja i Żabiej (ul. 3 Maja 22), a później przeniosła się na ulicę Kaliską 8. W okresie międzywojennym szkoła funkcjonowała przy ul. Kościuszki 5.
Na początku działalności szkoła oferowała naukę w 4 klasach. W 1882 roku zwiększono liczbę klas do sześciu, a w 1910 roku do siedmiu. Od tego momentu placówka ta nosiła nazwę „Siedmioklasowa Szkoła Żeńska”. Przy szkole działała również 3-klasowa szkoła przygotowawcza, internat, sala gimnastyczna oraz biblioteka. Aleksandra Aspis organizowała również kursy zawodowe i dokształcające dla pomocnic domowych. W okresie międzywojennym przy ul. Kościuszki 5 funkcjonował Związek Byłych Uczennic Pensji Aspisowej.
W 1905 roku, w czasie rewolucji, wprowadzono język polski jako język wykładowy w szkole Aspisowej.
Do wybuchu I wojny światowej szkoła działała w trudnych warunkach rosyjskich represji oraz silnej kontroli ze strony zaborcy. W 1918 roku przekształcono ją w 8-klasowe Gimnazjum Realne, które funkcjonowało do 1932 roku.
Ostatni rok życia Aleksandra Aspis spędziła w Łomży, gdzie jej córka pełniła funkcję dyrektora szkoły. Została pochowana na cmentarzu komunalnym we Włocławku.
Życie prywatne
W 1884 roku wyszła za mąż za Bogumiła Aspisa, który od 1880 roku uczył w jej szkole. W 1888 roku urodziła córkę Władysławę, która od 1910 roku przejęła prowadzenie placówki po matce.
W domu państwa Aspis funkcjonował salon literacki, w którym gościły takie osobistości jak Gabriela Zapolska i Stanisław Noakowski.
Przypisy
Bibliografia
Irena Kamińska, Aleksandra Aspis w: Zasłużeni dla Włocławka (XIII-XX wiek), Włocławek, 1991.
