Aleksandr Zaporożec

Aleksandr Iwanowicz Zaporożec

Aleksandr Iwanowicz Zaporożec (ros. Александр Иванович Запорожец, ur. 22 lipca?/3 sierpnia 1899 we wsi Cariowka w guberni jekaterynosławskiej, zm. 19 lutego 1959 w Moskwie) był radzieckim politykiem oraz wojskowym, który pełnił funkcję zastępcy ludowego komisarza obrony ZSRR w latach 1940–1941 oraz zastępcy szefa Sztabu Generalnego Armii Czerwonej od 1949 do 1951 roku. Został awansowany na stopień generała porucznika.

Życiorys

Pochodził z Ukrainy. W 1918 roku wstąpił do Armii Czerwonej, a w 1919 przystąpił do RKP(b). Pełnił funkcję politruka kompanii, a od 1920 roku był komisarzem wojskowym pułku, a następnie dywizji. Brał udział w wojnie domowej w Rosji, a w 1920 roku ukończył kursy polityczne Armii Czerwonej. W 1935 roku ukończył również kursy wyższej kadry politycznej przy Akademii Wojskowo-Politycznej im. Tołmaczowa. Od 2 stycznia 1936 roku był komisarzem brygadowym, a w latach 1937–1938 członkiem Rady Wojskowej Instytutu Biotechnicznego. 10 lutego 1938 roku awansował na komisarza dywizyjnego, a w tym samym roku został komisarzem wojskowym Sztabu Generalnego Armii Czerwonej.

Od 1938 do 6 września 1940 roku był członkiem Rady Wojskowej Moskiewskiego Okręgu Wojskowego. 9 lutego 1939 roku został mianowany komisarzem korpuśnym, a od 6 września 1940 do 21 czerwca 1941 roku pełnił rolę zastępcy ludowego komisarza obrony ZSRR oraz zastępcy szefa Sztabu Generalnego ZSRR. 22 lutego 1941 roku uzyskał awans na stopień komisarza armijnego. Od 20 lutego 1941 do 5 października 1941 roku był zastępcą członka KC WKP(b), a od 21 czerwca do grudnia 1941 roku członkiem Rady Wojennej Frontu Południowego. Od 17 grudnia 1941 do 23 kwietnia 1942 roku był członkiem Rady Wojennej Frontu Wołchowskiego, a od czerwca do października 1942 roku ponownie zasiadał w Radzie Wojskowej tego frontu.

W październiku 1942 roku został członkiem Rady Wojennej 60 Armii, a od października 1943 do lutego 1944 roku był członkiem Rady Wojennej 63 Armii Frontu Centralnego. 6 grudnia 1942 roku awansował na stopień generała porucznika, a od lutego 1944 roku był kolejno członkiem Rady Wojennej Frontu Północno-Kaukaskiego, członkiem Rady Wojskowej Dońskiego Okręgu Wojskowego oraz zastępcą dowódcy wojsk Leningradzkiego Okręgu Wojskowego i szefem Wydziału Politycznego Akademii Wojskowo-Inżynieryjnej Armii Radzieckiej. W 1956 roku przeszedł do rezerwy.

Pochowany jest na Cmentarzu Nowodziewiczym.