Aleksandr Nikołajewicz Zajcew (Artiomow)
Aleksandr Nikołajewicz Zajcew (Artiomow), po rosyjsku Александр Николаевич Зайцев (Артемов), urodził się 13 marca 1909 roku, a zmarł 2 sierpnia 2002 roku we Frankfurcie nad Menem. Był radzieckim mikrobiologiem oraz wojskowym Rosyjskiej Armii Wyzwoleńczej, a później także Sił Zbrojnych Komitetu Wyzwolenia Narodów Rosji w czasie II wojny światowej. Po wojnie stał się emigracyjnym działaczem politycznym i publicystą.
Życiorys
Ukończył szkołę średnią w Riazaniu, a następnie odbył kursy buchalterskie w Rostowie nad Donem. Był członkiem komsomołu, jednak w 1930 roku został z niego usunięty z powodu krytyki kolektywizacji. Później został zmobilizowany do Armii Czerwonej, gdzie służył na Dalekim Wschodzie. Po demobilizacji ukończył studia biologiczne na uniwersytecie w Moskwie i został aspirantem w Akademii Nauk ZSRR. Specjalizował się w mikrobiologii przemysłowej i był autorem pracy naukowej na ten temat.
W połowie 1939 roku ponownie został zmobilizowany do Armii Czerwonej, gdzie otrzymał stopień podporucznika rezerwy. Uczestniczył w ataku na Polskę w drugiej połowie września tego samego roku. W 1941 roku awansował do rangi porucznika. Po niemieckim ataku na ZSRR 22 czerwca 1941 roku, w sierpniu tego samego roku trafił do niewoli niemieckiej, przebywając w różnych obozach jenieckich.
Na początku 1942 roku ogłosił chęć współpracy z Niemcami i został przewieziony do obozu propagandowego prowadzonego przez Abwehrę w Wustrau, gdzie wstąpił do Narodowego Związku Pracujących (NTS). W marcu 1943 roku objął stanowisko starszego wykładowcy w szkole propagandystów ROA w Dabendorfie, niedaleko Berlina. W 1943 roku awansowano go na kapitana Rosyjskiej Armii Wyzwoleńczej. W październiku 1944 roku współtworzył Manifest Praski Komitetu Wyzwolenia Narodów Rosji (KONR) i służył w Siłach Zbrojnych KONR.
Po zakończeniu wojny udało mu się uniknąć deportacji do ZSRR. Zamieszkał w obozie dla dipisów w rejonie Kassel, gdzie został wybrany do Rady NTS. Był także jednym z redaktorów nowo utworzonego czasopisma „Posiew” oraz pisał liczne artykuły do pism NTS i innych rosyjskich publikacji emigracyjnych. W latach 1972–1984 stał na czele NTS i był członkiem Biura Wykonawczego organizacji, pełniąc również rolę przewodniczącego Komisji Ideologicznej i Politycznej Rady NTS.
